PALLADIANIZM W ANGLII Palladianizm to klasycyzujący nurt w europejskiej architekturze XVIII w. Rozwinął się pod wpływem teorii, projektów i budowli Andrea Palladia, którego pierwszym angielskim naśladowcą był w pierwszej połowie XVII w. Inigo Jones.
SECESJA Wyrażenie secesja z łaciny „secessio” oznacza odłączenie. Nazwa odnosi się do kierunku w sztuce i architekturze końca wieku XIX, a także początku wieku XX. Powstaje w sposób nie powiązany ze sobą w wielu stolicach europejskich a także na terenie Ameryki. Źródłami nowego kierunku były takie ...
Neorenesans Jest to nurt w architekturze XIX-wiecznego historyzmu, nawizujcy formalnie do architektury renesansowej. W krajach Europy Œrodkowej nawizywano przede wszystkim do tzw. renesansu pnocnego. Neorenesans osign najwiksze znaczenie midz...
CASA MILÀ I KOŚCIÓŁ ŚWIĘTEJ RODZINY W BARCELONIE Celem referatu jest zaprezentowanie dwóch z najwspanialszych dzieł secesyjnych znajdujących się w Barcelonie, zaprojektowanych przez Antonio Gaudíego. Na barcelońskiej starówce jest wiele zabytkowych domów, ale największą sławę przyniosła Barcel...
Neoklasycyzm Nazwa Nazwa klasycyzm oznacza w architekturze nawiązanie do architektury klasycznej. Analogiczny termin Klassizismus występuje w języku niemieckim, podczas gdy m.in. we Francji i Anglii określa się ten okres, jako architekturę neoklasyczną. Termin architektura neoklasycystyczna w odni...
De Stijl, De Stijl (po niderlandzku styl) to kierunek w sztuce rozwijający się w latach 20. XX wieku. Znany jest także pod nazwą neoplastycyzm. Twórcą nazwy "neoplastycyzm" jest Piet Mondrian, który zafascynowany mistykiem - Schoenmaekersem stworzył kierunek naznaczony pozytywną mistyką. ...
Schyłek epoki klasycyzmu w architekturze, oraz zapoczątkowanie nowej epoki miało bezpośredni związek z nowym etapem w literaturze i sztuce, gdzie swój początek miał wówczas romantyzm. Romantyczna tęsknota za tym co dalekie, historią i naturą, ucieczka od zbiorowości, poszukiwanie samotności, teg...
Historyzm Jest to kierunek w architekturze końca XIX wieku i początku XX wieku, którego cechą było naśladowanie stylów minionych- gotyku, renesansu, baroku, rzadziej romanizmu. Wynikało to z szacunku do przeszłości i oznaczało rezygnację z poszu...
KLASYCYZM WE FRANCJI opracowały: W połowie XVIII w. następuje wyraźny odwrót od bujnego baroku i kapryśnego rokoka. Znana jest zasada, że faza artystyczna, która przeżyła swą użyteczność, albo związek z tematem wygasa w ciągu kilku dekad. Jest to bardzo przypadkowe, że style te skończyły się tak na...
