To tylko jedna z 14 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
CASA MILÀ
I KOŚCIÓŁ ŚWIĘTEJ RODZINY W BARCELONIE
Celem referatu jest zaprezentowanie dwóch z najwspanialszych dzieł secesyjnych
znajdujących się w Barcelonie, zaprojektowanych przez Antonio Gaudíego.
Na barcelońskiej starówce jest wiele zabytkowych domów, ale największą sławę
przyniosła Barcelonie secesyjna zabudowa powstałej ok. 1900 roku, w dzielnicy Eixample
(eixample, czyli “rozszerzenie”), na zamówienie zamożnej klienteli.
Na przełomie XIX i XX wieku pojawił się ruch artystyczny o uniwersalnym zasięgu,
zwany powszechnie secesją. W Katalonii nurt ten był zwany modernisme i rozwinął się
po 1864 roku, kiedy wyburzono średniowieczne mury miejskie i powiększono miasto
o niezabudowaną dotąd strefę militarną. Nowy styl posłużył jako jedna z form wyrazu
katalońskiego nacjonalizmu. Głównymi twórcami tego kierunku byli m.in. Joseph Puig
i Candafalch, Lluís Domenach i Montaner oraz najwybitniejszy z nich, Antoni Plàcid
Grillem i Cornet (szerzej znany jako Antonio Gaudí).
SYLWETKA ANTONIO GAUDIEGO
Antonio Gaudí ur. 25 czerwca 1852 w Reus, zm. 10 czerwca 1926 w Barcelonie. Był
człowiekiem obdarzonym wieloma talentami i umiejętnościami. Przede wszystkim jednak
niewiarygodną intuicją plastyczną, dzięki której mógł stworzyć niepowtarzalne dzieła.
Sam architekt mówił o sobie: „Wielkimi mistrzami są ci, których wyobraźnia jest wsparta
doskonałą i silną inteligencją”.
Antonio Gaudí, dziś jak i wczasach mu współczesnych, wzbudza sprzeczne odczucia
wśród odbiorców jego dzieł. Casa Milá, która do chwili obecnej jest jednym z
najpiękniejszych budynków mieszkalnych Barcelony, a została zbudowana jedynie na
podstawie kilku prostych szkiców, przy czym w trakcie budowy wprowadzono do nich wiele
bardzo istotnych poprawek. To wszystko stało się znakomitym argumentem w rękach
wrogów i prześmiewców.
Sam Gaudí początkowo zachwycał się wspaniałymi konstrukcjami gotyckimi,
jednak badając siły statyczne schowane za budowlanym tworzywem, zmienił zdanie i zaczął
patrzeć na nie krytycznym okiem. Uważał bowiem iż średniowieczni mistrzowie nie znaleźli
odpowiedniego rozwiązania dla przenoszenia w dół nacisków bocznych sklepienia, zaś łuki
podporowe, traktował jako konstrukcje pomocnicze. Po przeprowadzeniu własnych prób
odkrył, że rozwiązanie kryje się w zastosowaniu filarów ukośnych. To odkrycie zastosował
Gaudí po raz pierwszy przy budowie krypty w Parku Güell.
Do końca życia oficjalne instytucje nie okazały mu uznania, nie przydzielały nagród.
Nie narzekał jednak na jego zupełny brak zainteresowania: otoczyli go prywatni mecenasi
którzy poznali się na jego geniuszu.
Wszystkie dzieła Gaudíego dają wyraz jego kunsztu pracy oraz wyśmienitej
pomysłowości. Powstałe w ostatnich latach – dom świecki Casa Milà i Kościół Świętej
Rodziny mają szczególny oddźwięk wśród znawców sztuki i architektury.
CASA MILÀ
Dom zwany La Pedrera, czyli „Kamieniołom”, jest największym osiągnięciem
Gaudíego jeśli chodzi o architekturę świecką.
Zbudowana w latach 1906-1910 luksusowa kamienica jest
(…)
…, tak by były mocne
i odporne.
Gaudí miał do dyspozycji pod budowę Casa Milà powierzchnię ponad 1000 m2.
Po obu stronach ograniczał ją szereg domów, lecz architekt tak uformował narożnik,
iż do nabrał charakteru wolnostojącego budynku. Usunął róg na dalszy plan, niemal
zlikwidował go, stwarzając prawie że rotundę.
W całym budynku nie ma ani jednego kąta prostego. Pofalowanie fasady tak rozkłada
działanie sił, by zdecydowanie zredukować ciężar ścian. Okna wewnątrz i na zewnątrz
struktury wspierają jedynie filary, co umożliwia zmiany układu poszczególnych mieszkań,
dlatego też plany poszczególnych pięter nie są podobne (powodem tego jest także brak ścian
nośnych w całym kompleksie). Plany pięter swoją strukturą przypominają złożony plaster
miodu (rys. 3 i 4).
Rys. 3. Rzut poziomy parteru
Rys. 4. Rzut poziomy piętra…
…, czyli „Kamieniołom”, jest największym osiągnięciem
Gaudíego jeśli chodzi o architekturę świecką.
Zbudowana w latach 1906-1910 luksusowa kamienica jest przykładem całkowitego
zerwania z zasadami konstrukcji. Gaudí zaprojektował narożny, ośmiokondygnacyjny
budynek z dwoma wewnętrznymi dziedzińcami. Pod domem umieścił pierwszy w mieście
podziemny garaż. Mieszkanie państwa Milà mieściło się na pierwszym piętrze…
…,
a białym marmurem, którym zostało pokryte poddasze. Również biała jest ceramiczna
mozaika zdobiąca elementy umożliwiające dostęp na szczyt dachu (na którym znajdują się
liczne
kominy
oraz
otwory
wentylacyjne
podobne
do
surrealistycznych
rzeźb).
Aby uzyskać odpowiedni efekt kolorystyczny Gaudí brał pod uwagę również czynniki
naturalne i dokładnie zaplanował miejsca umieszczenia kwiatów, i opracował system…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)