Komunizm wg Marksa
Dzieła Marksa i Engelsa, samodzielnie i wspólnie, tworzą teoretyczną podstawę komunizmu współczesnego - marksistowskiego. Przyjaźń, ścisła współpraca, wspólnota poglądów politycznych sprawiły, że można ich myśli omawiać w jednym haśle - komunizmu marksistowskiego. Nazywa się tak, bo uważa się, że Marks dominował intelektualnie nad partnerem.
Karl Heinrich Marx - „Przyczynek do heglowskiej filozofii prawa”, „W kwestii żydowskiej”, „Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne”, „Nędza filozofii”, „Wojna domowa we Francji”. Wspólnie z Engelsem: „Święta rodzina”, „Ideologia niemiecka”, „Manifest Partii komunistycznej”. Współorganizator, przywódca Międzynarodowego Stowarzyszenia Robotników (I Międzynarodówka) w 1864 r.
Filozoficzną podstawę stanowi materializm dialektyczny, będący podstawą materializmu historycznego, z którego wynikają: koncepcja klas społecznych, rewolucji społecznej, społeczeństw państwowych, społeczeństwa komunistycznego.
Materializm dialektyczny - materia jest jedynym realnym bytem charakteryzującym się obiektywnością istnienia, strukturalnością, ruchem, przestrzenią i czasem. Materia znajduje odzwierciedlenie w świadomości człowieka, jako funkcji jego mózgu, w formie uogólnień. Związek świadomości z materią wyraża zasada „byt określa świadomość”, podkreślając pierwotność, samodzielność i obiektywność istnienia materii w porównaniu do wtórnej, zależnej i subiektywnej świadomości. Zasada powszechnego związku, wzajemnego oddziaływania, rozwoju rzeczy i zjawisk. Potwierdzają one aksjomat dialektyki, że ruch jest sposobem istnienia materii, powodującym zmiany ilościowe - przechodzenia na zasadzie ścierania się sprzeczności od tego, co proste, do tego, co złożone, od tego, co niższe do tego, co wyższe, od tego, co stare do tego, co nowe. Marksizm nie poprzestaje na opisowym poznawaniu świata, stwierdzając: „Filozofowie tylko interpretowali świat; idzie jednak o to, aby go zmienić”. Zmiana świata potwierdzająca w praktyce prawdziwość jego opisowego poznania stała się głównym celem marksistowskiego materializmu historycznego.
Materializm historyczny - zastosowanie zasad materializmu dialektycznego do życia społecznego. Wyraża ogólne prawa funkcjonowania i rozwoju społeczeństwa jako szczególnej formy ruchu materii powiązanej ze świadomością. Sednem jest zasada związku wzajemnego bazy społecznej, pojmowanej w sensie stosunków ekonomicznych, z różnymi formami świadomości społecznej - moralnością, religią, prawem, nauką, sztuką - określanymi nadbudową. Rozwój i zmiany sposobów produkcji należą do głównych przyczyn rozwoju i zmian myśli społeczno-politycznej. Zmiany w sposobie produkcji rozpoczynają się zwykle od zmian w siłach wytwórczych, a te z kolei od zmiany narzędzi pracy. Sprzeczności między nowymi siłami wytwórczymi, a starymi stosunkami produkcji są ekonomicznym podłożem rewolucji społecznych. Marksistowska myśl dostrzegła możliwość uzgodnienia stosunków produkcji z charakterem sił wytwórczych w komunizmie, jako najwyższej i ostatecznej formacji społecznej. Komunizm jako materialna potęga, która porywa masy do rewolucji społecznej.
(…)
… dyktatury proletariatu. Komunizm jest przejawem rzeczywistej, naturalnej i koniecznej tendencji rozwoju dziejowego społeczeństw. Rozwój ten zamyka się w ramach triady: od komunizmu społeczeństw pierwotnych poprzez społeczeństwo klasowe do komunizmu społeczeństw przyszłości. Uzasadnia moralnie rewolucję jako szczególny przejaw ruchu. Komunizm to ostateczna, najdoskonalsza i nieuchronna forma ustroju…
… politycznych. Polega na udowodnieniu:
-że istnienie klas związane jest nie tylko z określonymi historycznymi fazami rozwoju produkcji
-że walka klas prowadzi nieuchronnie do dyktatury proletariatu
-że owa dyktatura jest sama tylko przejściem do zniesienia wszelkich klas i do społeczeństwa bezklasowego
Rewolucja społeczna - głęboki przewrót, raczej krwawy niż pokojowy, w ekonomicznym, politycznym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)