To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ZASADY PRAWA KARNEGO: Mianem zasady prawa karnego określane będą skodyfikowane normy o podstawowym znaczeniu dla odpowiedzialności karnej a więc takie normy które odnoszą się do wszelkich przestępstw instytucji prawno-karnych.
Zasady prawa karnego wyrażone w przepisach konstytucji, normach prawa karnego i kodeksie karnym.
NullumCrime- Nulla Poena Sine Lege- Nie ma kary bez ustawy Zasada ta w istotny sposób wpływa na ukształtowanie katalogów źródeł prawa karnego i metody wykładni jego przepisów. Na podstawie tej zasady wkraczamy w dalsze reguły trzeciego rzędu. To jest dyrektywom zgodnie z którą prawo karne to sfera wyłączności ustawowej. Reguły ścisłego określenia przesłanek odpowiedzialności karnej, typy czynów zabronionych sankcji( w tym ilościowych granic sankcji oraz wskazań dotyczących ich wymiarów)
2) nullumcrimen sine periculosociali „ nie ma przestępstwa bez społecznego niebezpieczeństwa”
Jest to zasada proporcjonalności. Ustawodawca umieszcza na liście przestępstw opisy czynów, które narzucają bądź narażają na niebezpieczeństwo powstania ujemnych skutków dobra prawne istotne dla społeczeństwa na określonym etapie jego cywilizacyjnego rozwoju. W ten sposób została wyrażona ujemna ocena tych czynów jest to ocena abstrakcyjnych odnosząca się do całej klasy czynów danego rodzaju.
Powstaje ona i pozostaje w stałym związku z wartością dobra prawnego. Jego miejscem w hierarchii dóbr społecznych, zasada proporcjonalności wynika wprost z art. 2, 31 ust 3.
Zadanie pierwsze Konstytucji. Składają się na nią: Zasada przydatności
Zasada konieczności
Zasada proporcjonalności
Przyjęcia zasady przydatności powoduje, że na ograniczenie prawa i wolności człowieka można dozwolić wyłącznie ze względu na dążenie do osiągnięcia określonego celu. Kryminalizacja może nastąpić tylko wtedy, gdy w ten sposób możliwe jest osiągnięcie celu jaki jest ochrona dobra wskazanego( art. 31 ust 1 Konstytucji). Ponadto sankcja musi być tak dobrana by była adekwatna do celu.
Zasada konieczności nakazuje wydać spośród różnych przydatnych środków ten, który niesie za sobą najmniejsza ingerencję w sferze spraw i wolności obywatelskich. Zasada proporcjonalności sensustricto wyraża konieczność porównania efektu z dolegliwościami jaką spotykają jednostkę 3) Zasada osobistej odpowiedzialności i zasada indywidualizacji W myśl tej zasady wyprowadzonej z treści art. 1&1KK, każdy odpowiada za swój czyn zabroniony. W postępowaniu przygotowawczym ma doprowadzić do ustalenia kto jest sprawcą czynu zabronionego, postępowanie sądowe ma te tezy aktu oskarżenia zweryfikować i w razie potwierdzenia w toku postępowania sądowego, że oskarżony dopuścił się przestępstwa powinno ono zostać zwieńczone zastosowaniem właściwej prawo- karnej reakcji wobec sprawcy a nie jednej osoby. Kodeks karny wyraża nie tylko zasadę osobistej odpowiedzialności.
(…)
… zgodnie z prawem z pozwu tzw. anormalnej sytuacji motywacyjnej art. 26§2KK( stan wyższej konieczności)
4) Usprawiedliwiona nieświadomość bezprawności Art. 30KK
5) Usprawiedliwione urojenie okoliczności wyłączającej bezprawność bądź winę - art. 29 - on uważa, że nie popełnił dopuszczenia się czynu zabronionego usprawiedliwiającym błędnym przekonaniem, ze zachodzi kontratyp lub okoliczność wyłączająca winę . Powoduje wyłącznie przestępczości tego czynu.
Treścią błędu jest urojenie, że zachodzi okoliczność, która wyłącza bezprawność czynu zabronionego, albo wyłącza winę. Błąd ten nie dotyczy zatem nieświadomości. Błąd co do okoliczności stanowiący znamienną kontratypu , polegający na błędnym przekonaniu, że okoliczność taka zachodzi , dotyczy jedynie znojenia??- Wyrok sądu administracyjnego w Warszawie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)