To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ZASADY NASTĘPSTW RATYFIKACJI KONKORDATU
Z chwilą dopełnienia aktu uroczystej wymiany not ratyfikacyjnych dotyczących zawarcia konkordatu w płaszczyźnie prawa międzynarodowego powstały zobowiązania wynikające z zasad pacta sunt servanda i rebus sic stantibus. Oznacza to powstanie zobowiązań Stolicy Apostolskiej i Państwa polskiego do wykonania zawartej umowy.
Po wejściu w życie konkordatu państwo nie może usprawiedliwić się niezgodnością norm konkordatowych z prawem krajowym. Takie konsekwencje wynikają z art. 27 Konwencji Wiedeńskiej, ujętego następująco: ”Strona nie może powoływać się na postanowienia swojego prawa wewnętrznego dla usprawiedliwienia nie wykonywania przez nią traktatu”. Z zasady tej wynika przewaga konkordatu nad prawem krajowym.
Następstwa jakie wynikają z wejścia w życie konkordatu określają zasady konstytucyjne dotyczące realizacji umów międzynarodowych, ratyfikowanych za zgodą parlamentu. Zasady te zawarte są w artykułach: 8, 9, 87 i 91 Konstytucji RP. Z artykułów tych wynika, że Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego i jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa. Art. 8 stanowi, iż „Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej, zajmuje ona nadrzędne miejsce w systemie źródeł prawa polskiego”. Konkordat jako umowa międzynarodowa w hierarchii źródeł prawa stoi więc niżej od Konstytucji z czego wynika wymóg zgodności konkordatu z Konstytucją. Z racji tej wynika, że Prezydentowi RP przysługuje prawo do zwrócenia się przed ratyfikacją do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o stwierdzenie zgodności z Konstytucją. Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniki Ustaw stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana. Zasada bezpośredniego stosowania konkordatu jako umowy międzynarodowej, dotyczy wszystkich jej adresatów, zarówno osób fizycznych i prawnych jak też zobowiązanych organów władzy państwowej. Zasada ta obejmuje też prawo domagania się ochrony sądowej czyli prawo do wniesienia skargi.
Bezpośrednie stosowanie konkordatu w porządku krajowym jest niemożliwe w wypadku, gdy wpisana do niego norma jest niekompletna, czyli nie określa elementów koniecznych do jej stosowania w życiu.
ZNACZENIE PREAMBUŁY DO KONKORDATU
Zazwyczaj w preambułę opatrywane są konkordaty zawierane w momentach przełomowych dziejów relacji między państwem a kościołem w danym kraju. Dlatego też konkordat polski z 1993 roku opatrzony jest w obszerną preambułę. W niej to wyłożone zostały podstawowe zasady i motywy na jakich obie Strony oparły wspólną wolę zawarcia umowy. Można w niej wyróżnić przesłanki o charakterze politycznym, socjologicznym, historycznym, aksjologicznym i prawnym. Znaczenie polityczne ma deklaracja woli obu Stron osiągnięcia „trwałego i harmonijnego uregulowania stosunków” między kościołem a państwem w nowych warunkach ustrojowych po odzyskaniu przez naród niepodległości. Charakter socjologiczny ma stwierdzenie, iż religia katolicka jest „wyznawana przez większość społeczeństwa polskiego”.
(…)
…”. Są to wartości ogólnoludzkie, będące podstawą demokratycznego porządku prawnego.
Wolę poszanowania ogólnych zasada legalizmu wyraża odwołanie się stron do podstawowych zasad swych systemów prawnych. Strona państwowa odwołuje się do zasad konstytucyjnych i ustaw, zaś Stolica Apostolska do poszanowania wolności religijnej i relacji instytucjonalnej między kościołem a państwem oraz do prawa kanonicznego.
KLAUZULE…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)