Uwarunkowania dyskursu
Zewnętrzne wpływają na dyskurs spoza (np. transformacja ustrojowa, globalizacja, kryzys gospodarczy itp.)
Wewnętrzne należą do środowiska dyskursowego:
a) wymiar interpretatywny:
- wytyczanie własnych granic przez dyskurs publiczny
- na najbardziej podstawowym poziomie dyskurs zajmuje się interpretacją samego siebie, wytycza rejestr spraw, którymi należy i nie należy się zajmować
- definiuje i przedefiniowywuje dane zagadnienia - kwestia życia i śmierci, zdrowia, higieny, sprawności - obszar, w którym następuje znaczna polityzacja, debata polityczna na te tematy
- dyskurs publiczny zajmuje się definiowaniem zagadnień, nadawaniem znaczeń określonym terminom - moc sprawcza dyskursu - definiowanie rzeczywistości w przestrzeni publicznej - mają związek z zewnętrznymi uwarunkowaniami (np. presja doskonalenia samego siebie)
- wymiar ten daje o sobie znać w sytuacjach problematycznych, w których dotychczasowe sposoby pojmowania pewnych spraw są podważane, kontestowane. Określone strony sporu mówią otwarcie jak definiować dane problemy (np. in vitro)
b) wymiar dramaturgiczny:
- związany z podwójnym, wielokrotnym adresatem
- każde wystąpienie publiczne jest teatrem, wiąże się z odpowiednią postawą, formą wypowiedzi, mimiką itp. c) wymiar konwencjonalnej rytualizacji:
- pojęcie rytuału pojmowane na 2 sposoby: *święty obrzęd - uwzorowana czynność, która ma szczególnie gęste znaczenie symboliczne, np. rytuały kościelne. Quasi rytuały - istniejące w sferze publicznej, np. uroczystości upamiętniające rocznice, akty pojednania, inauguracja prezydentury itp.
**uwzorowany, mechaniczny, ceremonialny wzór zachowania, pozbawiony sensu, wzniosłości, nawykowy, który nie jest związany z jakimś przeżyciem, ale jest machinalny. Konwencjonalna rytualizacja, np. wymiana pozdrowień, schematy prowadzenia rozmów towarzyskich. Sfera publiczna ma w sobie wymiar konwencjonalnej rytualizacji, która jest przewidywalna, powtarzająca się, występuje w kulturze popularnej
d) wymiar medialny - wzmacnia wszystkie pozostałe wymiary, intensyfikuje je, np. format debaty medialnej, clipu promującego daną partię polityczną itp.
W rezultacie komunikacji publicznej, a zwłaszcza medialnej warto zwrócić uwagę na powtarzające się zjawiska (treści, formaty), pewne wzory, sekwencje (co po czym następuje?). Jeżeli A użyje argumentu X, to prawdopodobnie przeciwnik B użyje argumentu Y - przewidywalność dyskursu publicznego. Na czym polega konstrukcja, że za każdym razem mamy do czynienia z inną sytuacją?
(…)
…. Na czym polega konstrukcja, że za każdym razem mamy do czynienia z inną sytuacją? W analizie dyskursu można zwracać szczególną uwagę na treść i zwrócić się tu w stronę analizy sekwencyjnej - wzorów następowania po sobie wydarzeń komunikacyjnych. …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)