To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Medialne uwarunkowania komunikacji politycznej: zewnętrzne i wewnętrzne uwarunkowania współczesnej komunikacji politycznej (wymiary: interpretatywny, dramaturgiczny, konwencjonalnej rytualizacji, medialny), zagadnienie „idiomów komunikacyjnych”. Uwarunkowania zewnętrzne: Ramowe makroprocesy społeczne, kulturowe i polityczne, w których toczą się zjawiska społecznego komunikowania (rola definiowania warunkowań) Rozwój środków masowego przekazu Rozpad opinii publicznej toczącej się w środowiskach ludzi nawykłych do lektury i dyskusji (Habermas) Upadek dyskursu elit symbolicznych - oznacza rozpad normatywnych wzorów publicystycznych, jesteśmy wpuszczani w mechanizmy polaryzacji dyskursu Komercjalizacja sfery publicznej - np. debaty polityczne występują jako towar spełniający wymogi globalności i przynoszący zysk finansowy Uwarunkowania wewnętrzne: Wymiar interpretatywny: definiowanie dyskursu przez jego uczestników (np. polityków i publicystów) - co jest przedmiotem dyskusji opinii publicznej? „Agenda setting” określenie granic medialnego komunikowania - rejestru spraw ważnych i nieważnych (nagłośnienie i unieważnienie lub przemilczenie tematów, np. kwestie zdjęcia krzyża w sejmie) definiowanie granic medialnego komunikowania jako refleksyjnego procesu interpretacyjnego poszerzenie się sfery problematycznej w społeczeństwach współczesnych - zakresu kontrowersyjnych spraw, które są przedmiotem sporu i podlegają gruntownym redefinicjom (np. homoseksualizm w dyskursie politycznym) Wymiar dramaturgiczny: Interakcje w ujęciu Ervinga Goffmana (komunikacja dwukanałowa - intencjonalna oraz oparta na zjawiskach przekazywanych nieintencjonalnie (gesty)); Goffman odrzucał autentyczność zachowania (aktor w procesach komunikowania nie może być autentyczny, jest zawsze nastawiony na cel), teatr jest jak społeczeństwo, a nie na odwrót) Media masowe i intensyfikacja cech dramaturgicznych (np. odrzucenie sztuczności języka, gestów wśród polityków i publicystów) Zorientowanie przekazów na fizycznie lub medialnie obecną widownię (np. programy typu talk - show), politycy kierują swój przekaz do telewidzów, nie do dziennikarza - rozmówcu Wymiar konwencjonalnej rytualizacji: Rytuał - sens tradycyjny (np. w życiu religijnym) i sens we współczesnych badaniach socjologicznych (skonwencjonalizowane przebiegi działań) np. msza święta vs
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)