To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
USIŁOWANIE POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA ( Art. 13 ) Teoretyczne racje karalności usiłowania zostały sformułowane w XIV w. przez glosatorów włoskich. Łączyli oni usiłowanie jakie bliskie dokonaniu, z przekonaniem, że owa bliskość dokonania uzasadnia karalność usiłowania. W XIX w. Feuerbach ( twórca niemieckiego kk z 1871 obowiązującego do dziś ) zbudował uzasadnienie karalności usiłowania, oparte na stwierdzeniu obiektywnego zagrożenia przez akt usiłowania dobra chronionego prawem. Dziś przyjmuje się jako rację karalności usiłowania teorię subiektywną, która głosi, że uzasadnieniem karalności usiłowania jest to, że sprawca poprzez swoje zachowanie ujawnił na zewnątrz powzięty przez siebie zamiar dokonania czynu zabronionego i determinację woli jego realizacji.
a) UDOLNE ( Art. 13 §1 )- gdy - zamiar popełnienia czynu zabronionego ( bezpośredni albo ewentualny ). Dlatego nie ma usiłowania przy przestępstwach nieumyślnych- bo nie ma zamiaru.
Przykład: sprawca prowadzący pojazd chciał zdążyć przejechać skrzyżowanie na zielonym świetle i przyspieszył, stwarzając bezpośrednie niebezpieczeństwo zderzenia się z innymi pojazdami. Nie ma tu odpowiedzialności za usiłowanie spowodowania wypadku drogowego, bo nie ma zamiaru spowodowania wypadku drogowego. Przeciwnie- kierowca ma zamiar, aby do zderzenia z innymi pojazdami nie doszło.
- zachowanie bezpośrednio zmierzające do dokonania czynu zabronionego, BEZPOŚREDNIO- stworzenie obiektywnego zagrożenia dla dobra chronionego prawem bez potrzeby włączania się dodatkowych elementów przyczynowości uruchomionych przez zachowanie samego sprawcy usiłowania. Nie oznacza bliskości czasowej! Orzecznictwo: SN- - bezpośredniość jako kryterium usiłowania ocenić należy na podstawie takich czynności, które rzeczywiście są zbliżone do dokonania i są ostatnią formą działalności, które sprawca ma wykonać, aby urzeczywistnić swój zamiar.
- bezpośredniość to zachowanie sprawcy stwarzające obiektywne zagrożenie dla dobro chronionego prawem, także wtedy, gdy uzyskanie zamierzonego skutku uzależnione jest od postępowania jeszcze innych osób. Przykład: jest usiłowaniem nadanie przesyłki, która ma być zamieszczona na pokładzie statku powietrznego, choćby nawet popełniający swój zamiar nie był sam tego zamiaru zrealizować, bo przecież ktoś jeszcze musi tą przesyłkę na pokład statku powietrznego wnieść.
Przykład: sprawcy bili swoją ofiarę w celu "dania nauczki" kijem baseballowym, zadawali ciosy w głowę. Takie zachowanie zawsze stwarza zagrożenie dla życie człowieka, więc ich czyn należy zakwalifikować nie jako udział w bójce lub pobiciu, ale usiłowanie zabójstwa z zamiarem ewentualnym zagrożone znacznie surowszą karą niż udział w bójce lub pobiciu ( sądy rzadko kwalifikują taki czyn w podany wyżej sposób ).
(…)
… w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa.
b) nieudolne- sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Odpowiedzialność karna za usiłowanie nieudolne ustanawiana jest mimo braku obiektywnego zagrożenia dla dobra chronionego. Jest to więc kryterium subiektywne.
A co np. jeśli sprawca używa słów znieważających, ale o treści nieznanej dla adresata…
… utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ( Art. 162 )?
- cześć doktryny- nie jest możliwe usiłowanie nieudzielenia pomocy. Jeśli sprawca widzi potrąconą przez samochód ofiarę i obojętnie przechodzi mając sprawny telefon komórkowy, to dopuszcza się przestępstwa nieudzielenia pomocy na etapie dokonania przestępstwa. Sztucznym byłoby konstruowania odpowiedzialności karnej na etapie usiłowania…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)