To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Formy stadialne przestępstwa. Przestępstwo jest procesem rozciągniętym w czasie i składa się z kilku etapów. Realizacja czynu zabronionego może nastąpić nie tylko w formie dokonania (zdarza się, że sprawca odstępuje od dokonania, bądź uniemożliwiają mu je okoliczności od niego niezależne), zdarza się że przestępstwo jest realizowane w którejś z pozostałych form stadialnych (np. może działać nieskutecznie i zakończyć działanie na usiłowaniu; może zostać zatrzymany przez organy ścigania w trakcie podejmowania działań przygotowawczych etc.). W ramach tzw. pochodu przestępstwa wyróżnia się jego etapy: a) zamiar (np. postanawiam zabić pana Tomka); b) przygotowanie (np. konstruuję bombę zegarową); c) usiłowanie (np. podkładam ją pod rowerem pana Tomka i włączam zegar); d) dokonanie (np. pan Tomek ponosi śmierć w wyniku obrażeń odniesionych wskutek wybuchu). Formami stadialnymi przestępstwa są zawsze: dokonanie i usiłowanie . W przypadku niektórych typów przestępstw karalne są także czynności przygotowawcze . Formą stadialną realizacji przestępstwa nie jest nigdy przestępny zamiar, zgodnie z zasadą cogitationis poenam nemo patitur (nie godzi się nikogo karać za myśli). Zgodnie z definicją przestępstwa, musi ono być czynem. Przygotowanie. Przygotowanie polega, zgodnie z definicją ustawową w art. 16 § 1 KK, na podjęciu w celu popełnienia czynu zabronionego czynności mających stworzyć warunki do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania (tzn. warunki do podjęcia usiłowania lub dokonania, jeśli usiłowanie się uda). Formy przygotowania. Czynności opisane w art. 16 §1 KK mogą przybrać: 1. formę rzeczową: a) gdy sprawca uzyskuje (legalnie lub nie) lub przysposabia (dokonuje zmian i przeróbek uzdatniających przedmiot do popełnienia przestępstwa za jego pomocą) środki do popełnienia przestępstwa; b) zbiera informacje; c) sporządza plan działania (ponieważ jednak myślenie nie może być karalne, zbieranie informacji i sporządzanie planu musi być uzewnętrznione i dostrzegalne dla innych); 2. formę personalną, która polega na wejściu z inną osobą (osobami) w porozumienie, którego przedmiotem jest wspólne popełnienie przestępstwa (w szczególności: podjecie decyzji i podział ról). Warto przy tym zaznaczyć, że przygotowanie jest zawsze działaniem, nie może polegać na zaniechaniu. Karalność przygotowania. Przygotowanie jest najbardziej odległym od dokonania i z tego powodu jest karalne tylko wtedy, gdy ustawa tak stanowi. A stanowi tak w odniesieniu do przestępstw: wojny napastniczej, ludobójstwa, zamachu stanu, zamachu na jednostkę Sił Zbrojnych, przestępstw przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu, fałszerstwa, oraz dezercji i samouszkodzenia ciała penalizowanych w części wojskowej KK . Ponadto prawo przewiduje klauzulę niekaralności w przypadku odstąpienia od przygotowań.
(…)
… już kiedy do mnie podchodzi z nabitym pistoletem i chce mnie zastrzelić; orzeczenie SN: Q, V i Y usiłują kradzieży z włamaniem, kiedy z łomami i ciężkim młotem czają się na klatce schodowej i czekają, aż Z wyjdzie z mieszkania). A o tym, czy sprawcę coś dzieli od dokonania można orzec jedynie po skrupulatnej analizie konkretnego czynu. Brak dokonania. Z brakiem dokonania mamy do czynienia, gdy sprawca nie zrealizował…
… uratowało pogotowie etc.). Poza tym usiłowania możemy dzielić na ukończone (gdy sprawca wykonał wszystkie zamierzone czynności, ale nie osiągnął skutku) i nieukończone (gdy wykonał jedynie cześć zamierzonych działań, np. chciał fałszować banknoty, a zdołał tylko wydrukować awersy :P). Usiłowanie kwalifikowane i czynny żal. Usiłowaniem kwalifikowanym określa się sytuację, w której sprawca nie osiągnął…
… stanowiącemu znamię czynu zabronionego [czynny żal]. Jeśli czynny żal okazał się bezskuteczny, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Karalność usiłowania kwalifikowanego objętego czynnym żalem została opisana wyżej (p. usiłowanie kwalifikowane i czynny żal). Dobrowolność. Ważne za to, by odstąpienie od dokonania lub zapobieżenie skutkom było dobrowolne, tzn. by sprawca mógł bez przeszkód dokonać…
… odpowiada ten, kto w zamiarze (bezpośrednim lub ewentualnym - przyp. prof. Marek) popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem się zmierza bezpośrednio do dokonania, które jednak nie następuje (art. 13 § 1 KK). Zachowanie. Przez zachowanie się rozumiemy zarówno działanie, jak i zaniechanie, przy czym nie można przez zaniechanie usiłować popełnienia przestępstwa formalnego (bo w takich przypadkach…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)