To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
. Transpozycja - mechanizm i rodzaje Transpozony lub ruchome elementy genetyczne są to krótkie sekwencje DNA mogące się przemieszczać praktycznie w każdą pozycję genomu komórki. Transpozycja zwana jest różnież rekombinacją nieuprawnioną, ponieważ nie wymaga homologii między sekwencjami, ani też specyficznych miejsc. W konsekwencji, jest ona stosunkowo mało skuteczna. Najprostszymi transpozonami są elementy IS lub sekwencje insercyjne E. Coli, których może być kilka kopii w genomie. Sekwencje insercyjne są najprostszymi elementami transpozycyjnymi, kodują tylko informację genetyczną potrzebną do własnej transpozycji - składają się z genu transpozazy oskrzydlonego przez krótkie (20-nukleotydowe) odwrócone powtórzenia końcowe (identyczne sekwencje, ale o przeciwnej orientacji). Transpozaza rozcina „na ukos” chromosomowy DNA i w procesie replikacyjnym kopia transpozonu wbudowuje się w miejsce docelowe. Powstające przy tym luki są uzupełniane przez polimerazę DNA, a ligaza DNA łączy nici, co w sumie powoduje duplikację miejsca docelowego i tworzenie nowej sekwencji powtórzonej tandemowo. Gen, w którym doszło do insercji transpozonu, zwykle ulega inaktywacji, a geny zawarte między dwiema kopiami transpozonu mogą ulec delecji na drodze rekombinacji oskrzydlającymi je transpozonami. Może dojść również do inwersji i innych rearanżacji sekwencji DNA gospodarza. Mutageneza powodowana przez transpozony jest użyteczną metodą tworzenia mutantów. Oprócz transpozazy, szereg transpozonów Tn zawiera inne geny, łącznie z genem ß-laktamazy, niosącym oporność na penicylinę. Rozprzestrzeniania się oporności na antybiotyki wśród populacji bakterii jest konsekwencją transpozycji genów oporności w plazmidach, które łatwo ulegają replikacji w komórkach bakterii, i zdolności transpozonów do przekraczania prokariotycznych barier międzygatunkowych.
Wiele eukariotycznych transpozonów ma budowę podobną do genomów retrowirusowych. Drożdżowy element Ty o długości 6kpz (z co najmniej trzydziestoma pełnej długości kopiami na genom) koduje białka podobne do retrowirusowych odwrotnych transkryptaz i intergaz. Jest id oskrzydlony długimi powtórzeniami końcowymi (LTR). Ulega replikacji i przemieszcza się w inne miejsca genomu, poprzez transkrypcję na RNA i późniejszą odwrotną transkrypcję, na dwuniciowy DNA, który wbudowuje się w inne miejce genomu, Element copia z genomu Drosophila (50 kopii długości 5 kpz) jest również podobny w swojej budowie do genomów retrowirusowych. Genetyczne elementy tego rodzaju zwane są retrotranspozonami. Z pewnością retrowirusy są retrotranspozonami, które nabyły zdolności do istnienia poza komórką i przenoszenia się na inne komórki. Rozproszone sekwencje powtórzone znalezione w DNA wyższych eukariotów (np. elementy LINES i SINES) prawdopodobnie rozprzestrzeniają się w genomie na skutek transpozycji. Elementy LINES przypominają swoją budową retrowirusowe genomy, natomiast element Alu, należący do elementów klasy SINES przypominają bardzo 7SL RNA - składnik cząstki rozpoznającej sygnał (SRP), kompleksu uczestniczącego w sekrecji nowo syntetyzowanych polipeptydów z retikulum endoplazmatycznego. Prawdopodobnie element Alu powstał jako odwrotny transkrypt tego RNA.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)