To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Późniejszy rozwój teorii organizacji. Kierunki współczesne W nawiązaniu do dorobku omówionych już szkół i zapewne pod niemałym ich
wpływem pojawiły się niebawem nowe sposoby myślenia o problemach organizacji i
kierownictwa. Ich liczba okazuje się tak duża, że trudno byłoby w tym miejscu wymienić
je wszystkie, a tym bardziej dokonać nawet zwięzłej ich charakterystyki. Sytuację
komplikuje fakt, że podstawowe założenia poszczególnych kierunków przeplatają się ze
sobą i w szeregu wypadkach nie sposób wręcz dokonać między nimi wyraźnych rozgraniczeń.
Mamy tu do czynienia ze zjawiskiem podobnym do tego, jakie spotykamy w
gęstym lesie. Tego zdania był zresztą już przed niemal czterdziestu laty H. Koontz
(1961), który swoją rozprawę na temat kierunków rozwoju nauki o zarządzaniu opatrzył
znamiennym tytułem: “The Management Theory Jungle” - “DŜungla teorii zarządzania”.
Z wymienionych powodów przedmiotem naszej uwagi w dalszych partiach rozdziału
będą te jedynie kierunki, które wykazują swoją wyraźną odrębność od pozostałych.
Każdy z nich wniósł do ogólnego dorobku nauki o zarządzaniu coś nowego, coś co -
zdaniem jego reprezentantów - stanowi czynnik najbardziej istotny w organizowaniu
ludzkich działań czy zarządzaniu nimi. Omawiając te kierunki autor pragnie jednakże
wskazać jedynie na myśli przewodnie zawarte w poszczególnych koncepcjach, bez podejmowania
bardziej pogłębionej ich analizy i oceny.
Do kierunków tych możemy z pewnością zaliczyć ujęcie empiryczne, nazywane też
niekiedy menedżeryzmem, albo też szkołą neoklasyczną (Izdebski, Tudrej 1977; Martyniak
1996, s. 83-86). Na pierwszy plan wysuwa się w nim praktykę zarządzania oraz
związane z nią nierozłącznie badania doświadczalne. Kierowanie ludźmi jest tu uznane
za sztukę, której można się nauczyć i to nie tyle przez opanowanie teorii, co poprzez
umiejętną obserwację rzeczywistości oraz uogólnianie wyników gromadzonego doświadczenia.
W powstaniu oraz rozwijaniu tego kierunku duże zasługi są udziałem
zwłaszcza P. F. Druckera oraz W. M. Newmana, a także największego bodaj krytyka
klasycznych koncepcji ogólnej teorii organizacji - E. Dale'a (zob. m.in. Dale 1960;
Drucker 1994, 1994a, 1976; Newman 1959).
Wśród reprezentantów szkoły znaleźli się głównie dyrektorzy wielkich przedsiębiorstw
przemysłowych oraz wybitni doradcy organizacyjni, łączący na ogół zresztą
tego typu działalność z pracą naukowo-dydaktyczną w renomowanych uczelniach amerykańskich.
Być może dlatego właśnie cechuje ich troska o rzetelność metodologiczną
(…)
… się one w pary przeciwstawnych
zaleceń. Z jednej strony zaleca się np. stosowanie zasady podziału pracy i związanej z
nią ściśle specjalizacji, z drugiej natomiast wskazane jest łączenie pracy (zasada koncentracji).
W jednej sytuacji wskazane jest działanie szybkie, w innej znów - działanie na
zwłokę (kunktacja). Rozważanie takich i innych możliwości pozwala - jak pisze Z.
Władysław Kobyliński
18
Martyniak…
… uzyskania wyższych zarobków za lepszą pracę.
17
U neoklasyków (empirystów) natomiast, głównym źródłem motywacji staje się zainteresowanie
robotnika pracą, pobudzanie jego inicjatywy i samodzielności, włączanie do
procesów decyzyjnych itp. Za pomocne w tym celu uznano zwłaszcza: jasne określanie
zadań oraz obiektywny pomiar wyników pracy. Współuczestnictwo robotnika w tym
wszystkim, co dzieje…
… się można, naturalnie, także z krytyką kierunku
empirycznego (Martyniak 1996, s. 85). Bywa on atakowany za nadmierny “praktycyzm”,
unikanie “naukowego” języka, a przede wszystkim usilną troskę, by jego idee
były zrozumiałe dla przeciętnego odbiorcy. Takie podejście - zdaniem oponentów szkoły
- stwarza niebezpieczeństwo pojawienia się powierzchownych ujęć i uproszczeń. Jest
w tej krytyce niewątpliwie sporo racji, warto…
…
o problemach organizacji znajdujemy w naukowej literaturze znacznie wcześniej,
rok wydania “Traktatu” uważa się powszechnie za moment faktycznych narodzin prakseologii
jako dyscypliny naukowej (Kotarbiński 1976; Martyniak 1996, s. 93).
Prakseologia jest ogólną teorią sprawnego działania. Zajmuje się głównie ustalaniem
wzorów, jakim takie działanie powinno odpowiadać, a także poszukiwaniem sposobów…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)