To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
POMIARY SYTUACYJNE
Cel i zasada pomiaru sytuacyjnego:
Pomiary sytuacyjne mają na celu określenie kształtu, wielkości i wzajemnego
położenia szczegółów terenowych oraz przedstawienie ich na mapie w odpowiedniej skali.
Wykorzystuje się je do sporządzenia map zasadniczych w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000,
1:5000. Pomiary sytuacyjne wykonuje się w oparciu o osnowę geodezyjną, mającą odpowiednią
konstrukcje geometryczną zależną od wielkości obszaru i wymaganej dokładności (instrukcja G1).
Przebieg pomiarów sytuacyjnych zwanych też często zdjęciem sytuacyjnym jest następujący:
1. założenie nowej lub uzupełnienie istniejącej osnowy
2. właściwe zdjęcie sytuacyjne szczegółów oparte na uprzednio założonej i pomierzonej
osnowie.
Ogólne
zasady techniczne
obowiązujące przy wykonywaniu
bezpośrednio
pomiarów
sytuacyjnych służących do sporządzenia i aktualizacji mapy zasadniczej oraz map tematycznych
podaje instrukcja G-4.
GRUPY SZCZEGÓŁÓW:
Przedmiotem pomiaru sytuacyjnego są szczegóły terenowe stanowiące elementy treści
mapy zasadniczej. Są to:
-naziemne szczegóły terenowe
-urządzenia podziemne oraz podstawowe elementy ewidencji gruntu.
Ze względu na charakter oraz wymagania dokładnościowe pomiaru szczegóły sytuacyjne
dzielą się na trzy grupy dokładnosciowe (I,II,III instr.G4).
I grupa dokładniściowa: trwałe szczegóły o wyraźnych i jednoznacznie określonych granicach lub
konturach,
II gr. dokł.: szczegóły terenowe o mniej wyraźnych i mniej trwałych konturach,
III gr. dokł.: pozostałe szczegóły terenowe.
Określenie położenia tych szczegółów terenowych względem najbliższych elementów poziomej
osnowy geodezyjnej powinno być wykonane przy pomiarze bezpośrednim z następującymi
dokładnościami:
I gr. szcz. ter. – 0,10 m
II gr. szcz. ter. – 0,30 m
III gr. szcz. ter – 0,50 m, o ile dokładność identyfikacji ich zarysów jest nie mniejsza od 0,5 m.
Przy pomiarze szcz. I gr. dokł. powinny być wraz z nimi mierzone elementy terenowe:
1) drugie, niezależne położenie szczegółów,
2) miary czołowe (czołówki),
3) mary przeciwprostokątnych (podpórki)
4) miary do punktów przecięcia się linii pomiarowych z granicami działek i konturów lub ich
przedłużeniami.
PROJEKTOWANIE, STABILIZACJA I POMIAR OSNOWY ZDJECIA SYTUACYJNEGO
Pomiary sytuacyjne wykonuje się w oparciu
o punkty geodezyjne istniejącej osnowy
poziomej, podstawowej o szczegółowej która może być w miarę potrzeb zagęszczona osnową
pomiarową. W skład osnowy pomiarowej wchodzą następujące elementy geometryczne:
1. boki i punkty poligonowe,
2. boki i punkty ciągów sytuacyjnych,
3. bok i punkty ciągów wiszących,
4. linie pomiarowe.
Punkty pośrednie leżące na bokach poligonowych lub liniach pomiarowych nazywamy
punktami posiłkowymi. Odcinki prostych łączące punkty posiłkowe lub punkt poligonowy z
punktem posiłkowym nazywamy linami pomiarowymi.
Przy projektowaniu osnowy pomiarowej dla zdjęcia sytuacyjnego należy stosować co najwyżej
dwurzędowy układ ciągów nawiązanych dwupunktowo o maksymalnej długości 2000 m.
Dopuszczalne
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)