To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pomiary sytuacyjno-wysokościowe
Ogólne zasady obowiązujące przy wykonywaniu pomiarów sytuacyjno-wysokościowych
podaje instrukcja G-4. Pomiary sytuacyjno-wysokościowe służą do sporządzania i
aktualizacji mapy zasadniczej. Pomiar sytuacyjny to zespół czynności technicznych
pozwalających na określenie kształtu i wielkości oraz wzajemnego położenia szczegółów
terenowych, umożliwiających przedstawienie ich obrazów w rzucie prostokątnym na
powierzchnię odniesienia.
Pomiary sytuacyjne powinny być oparte na punktach osnowy geodezyjnej: szczegółowej,
pomiarowej.
Przedmiotem pomiarów sytuacyjnych są szczegóły terenowe wykazane znakami umownymi
w instrukcji K-1. Są to naziemne szczegóły terenowe, urządzenia podziemne i podstawowe
elementy Ewidencji gruntów i budynków.
Przedmiotem pomiarów sytuacyjnych w uzasadnionych przypadkach mogą być także inne
szczegóły terenowe ustalone w warunkach technicznych roboty.
Szczegóły terenowe ze względu na ich charakter oraz różne dokładności identyfikacji ich
zarysu i różne wymagania dokładnościowe ich pomiaru podzielono na trzy grupy
dokładnościowe.
Szczegóły I grupy dokładnościowej (trwałe szczegóły terenowe o wyraźnych jednoznacznie
określonych granicach lub konturach):
- zastabilizowane znakami punkty osnowy wysokościowej, punkty podstawowej osnowy
grawimetrycznej i punkty wiekowe osnowy magnetycznej
- znaki graniczne granicy państwa, jednostek podziału administracyjnego i działek
- punkty załamania granic działek
- obiekty i urządzenia techniczno-gospodarcze, jak budowle i budynki
- elementy naziemne uzbrojenia terenu i studnie
- obiekty drogowe i kolejowe, takie jak mosty, wiadukty, przejazdy, tunele, estakady, tory
kolejowe i tramwajowe, budynki stacyjne itp.
- szczegółu uliczne, takie jak krawężniki, latarnie, słupy, pomniki, figury i trwałe ogrodzenia
Szczegóły I grupy dokładnościowej powinny być mierzone wraz z elementami kontrolnymi:
drugie niezależne wyznaczenie położenia, czołówki, miary przeciw prostokątne, itp.
Szczegóły II grupy dokładnościowej:
- punkty załamań konturów budowli i urządzeń ziemnych, jak: tamy, wały ochronne, groble,
kanały, rowy, nasypy, wykopy;
- boiska sportowe, parki i zieleńce, trawniki itp.;
- drzewa przyuliczne i pomniki przyrody;
- elementy podziemne uzbrojenia terenu;
- budynki i budowle, których położenie określono wyłącznie fotogrametrycznymi metodami
pomiaru.
Szczegóły III grupy dokładnościowej :
- punkty załamań konturów użytków gruntowych i konturów klasyfikacyjnych;
- naturalne linie brzegowe wód płynących i stojących (wody o nieuregulowanej linii
brzegowej);
- linie podziałowe na oddziały w lasach państwowych;
- punkty załamań dróg dojazdowych przebiegających wewnątrz terenów stanowiących
własność państwową lub dróg dojazdowych prywatnych;
- inne obiekty o niewyraźnych konturach.
Określenie położenia szczegółów terenowych względem najbliższych elementów poziomej
osnowy geodezyjnej powinno być wykonane przy pomiarze bezpośrednim z dokładnością:
0,10 m dla I grupy szczegółów terenowych;
0,30 m dla II grupy szczegółów terenowych;
0,50 m dla III grupy szczegółów terenowych, o ile dokładność identyfikacji ich zarysów
jest nie mniejsze od 0,50m.
Linie pomiarowe do pomiaru szczegółów II lub III grupy dokładnościowej mogą być oparte
na punktach sytuacyjnych I grupy dokładnościowej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)