To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pomiar elementów kątowych i długościowych osnów.
Pomiary kątowe:
Pomiary elementów kątowych w sieciach podstawowych i szczegółowych II klasy
wykonuje się zwykle metodą kierunkową w kilku seriach. W przypadku wystąpienia na
stanowisku więcej niż dwóch kierunków korzystniej jest przeprowadzić pomiar metodą
sektorową.
W sieciach osnowy szczegółowej III klasy na punktach węzłowych prowadzi się
pomiar metodą kierunkową, a na pozostałych punktach metodą zwykłą.
Do pomiaru kątów w osnowie szczegółowej II klasy używa się teodolitu o nominalnej
dokładności odczytu 1” lub 2cc. Punkty celu sygnalizuje się tarczami celowniczymi.
centrowanie teodolitu i tarcz wykonuje się za pomocą pionów optycznych. Kąty w tej klasie
mierzy się w trzech seriach z błędem średnim +/- 4” lub +/- 12 cc . Do pomiaru kątów w
osnowie III klasy można używać teodolitu +/- 6” – 10” lub +/- 20cc. Punkty celu sygnalizuje
się tarczami celowniczymi centrowanymi za pomocą pionów optycznych lub drążkowych,
dopuszcza się też sygnalizację celu pionowo ustawionymi tyczkami geodezyjnymi. Kąty w
sieciach III klasy mierzy się w dwóch seriach z błędem średnim nie większym niż:
- w ciągach o długości do 2 km
15” lub 45cc
- w ciągach o długości 2-3 km
10” lub 30cc
- w ciągach o długości 3-4,5 km
6” lub 20cc
Niezależnie od przyjętej metody pomiaru do pomiarów kątowych należy używać
przyrządów sprawdzonych i zrektyfikowanych.
Do pomiarów kątowych stosuje się metody:
-
metoda kierunkowa
-
metoda kątowa
-
metoda sektorowa.
Metoda kierunkowa- pomiar tą metoda polega na wyznaczeniu wielkości kątów
poziomych między kierunkiem zerowym limbusa, a kierunkami do kolejnych punktów celu.
2
1
3
st.
4
6
5
Wybiera się punkt najlepiej widoczny przyjmując kierunek do niego jako początkowy.
Powinien to być punkt położony na północnej części horyzontu ostro rysujący się na tle.
Pierwszą serię obserwacji rozpoczyna się od wycelowania na punkt początkowy i po
wycelowaniu na sygnał ustawia się mikrometr na odczyt 0' 00'' a następnie obraca się limbus
za pomocą śruby rejteracyjnej tak, aby odczyt wynosił 0 00'. Następnie celuje się ponownie
na punkt początkowy, doprowadza się obrazy przeciwległych części koła do koincydencji,
odczytuje podziałki koła i mikrometru. Obserwując kolejno sygnały z kierunkiem zgodnym z
ruchem wskazówek zegara celuje się ponownie na punkt początkowy, który obserwuje się
powtórnie (jest to półseria - półpoczet). Następnie po przerzuceniu lunety przez zenit i
obrocie alidady o 180 wykonuje się pomiar w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek
zegara. W drugiej półserii, podobnie jak w pierwszej rozpoczyna się i kończy obserwacje od
kierunku do punktu wyjściowego. Obie półserie tworzą pełną serię (poczet) pomiaru
kierunku. Kontrolą pomiarów jest wartość odczytu zamknięcia półserii a następnie pełnej
serii. Odchyłka zamknięcia jest to różnica między odczytami kierunku początkowego i
zamykającego. Nie powinna przekraczać dwukrotnej wartości błędu średniego różnicy tych
kierunków,
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)