To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ćwiczenie nr 4 POMIAR SYTUACYJNO-WYSOKOŚCIOWY - sprawozdanie - 1. Cel i zakres ćwiczenia. Celem ćwiczenia jest wykonanie mapy sytuacyjnej małego obszaru (działki zabudowanej) w skali 1:200. Mapa określa położenie, kształt i wielkość szczegółów terenowych i służy do obliczenia powierzchni mierzonego obszaru, stanowi podkład do opracowywania projektów budowlanych, podziału terenu, regulacji granic oraz innych prac geodezyjnych i inżynierskich. Wszystkie mapy mają charakter dokumentu i są przechowywane w odpowiednich archiwach. 2. Kolejność czynności. Zapoznanie się z terenem (wywiad w terenie). Podczas pierwszych ćwiczeń zapoznaliśmy się z zarysem poziomym granic obszaru i zabudowań, ustaliliśmy szczegóły sytuacyjne, które powinny znaleźć się na mapie oraz ustaliliśmy wstępnie kształt osnowy pomiarowej. Zaprojektowanie osnowy pomiarowej. Przebieg osnowy pomiarowej powinien spełniać następujące warunki: a) boki osnowy przechodzą w miarę możliwości w terenie dogodnym do bezpośredniego pomiaru długości; b) osnowa powinna zapewniać dogodne wykonanie pomiaru szczegółów metodą domiarów prostokątnych; c) osnowę pomiarową z reguły zakładamy w kształcie czworokąta lub trójkąta. Stabilizacja punktów osnowy pomiarowej. Punkty osnowy pomiarowej należy zastabilizować w terenie w sposób trwały. Punkty stabilizujemy równo z ziemią palikami drewnianymi z zabitym centrycznie gwoździem, rurkami lub prętami żelaznymi o długości 30 cm. Opis topograficzny punktów osnowy pomiarowej. Opis topograficzny wykonaliśmy dla każdego punktu osobno, nawiązując do trwałych punktów lub trwałych linii w terenie. Należy pamiętać, aby długość miar nawiązujących nie przekraczała 20 metrów. Nawiązanie wykonaliśmy taśmą parcianą wpisując zdjęte miary w odpowiednie formularze. Pomiar długości boków osnowy pomiarowej. Wszystkie boki osnowy pomiarowej pomierzyliśmy dwukrotnie taśmą stalową. Pomiaru długości dokonujemy zawsze zgodnie ze spadkiem terenu. Przed przystąpieniem do pomiaru długości boku wytyczyliśmy punkty pośrednie. W terenie w przybliżeniu poziomym mierzyliśmy kolejno, w dwóch przeciwnych kierunkach, długość każdego boku osnowy pomiarowej. Różnicę dwukrotnego pomiaru długości należy porównać z odchyłką dopuszczalną. W przypadku przekroczenia odchyłki dopuszczalnej pomiar należy powtórzyć.
(…)
… osnowy
centrowaliśmy teodolit i dokonywaliśmy pomiaru kąta, celując na dolną część tyczki mierniczej
ustawionej na punkcie osnowy. Wyznaczyliśmy również azymut magnetyczny boku osnowy
busolą nasadkową.
Po zakończeniu pomiaru kątów sprawdza się w terenie sumę kątów ciągu zamkniętego,
która powinna nie przekraczać odchyłki dopuszczalnej:
fα
max
= mo nk
gdzie:
mo – średni błąd pomiaru kąta:60’’/180cc…
… wewnątrz konturu budynku);
• numeru porządkowego (wewnątrz konturu budynku od strony ulicy).
Niwelacja
Celem niwelacji jest określenie wysokości reperu roboczego oraz wyznaczenie wysokości
punktów terenu.
W tym celu założyliśmy ciąg niwelacyjny, zawierający reper roboczy RR, o początku w punkcie
o znanej wysokości (reper państwowy RP=10,342). Założony ciąg jest ciągiem zamkniętym dla
zwiększenia dokładności i kontroli pomiaru. Wysokość reperu roboczego wyznaczyliśmy z
dokładnością do jednego milimetra.
Dopuszczalny błąd pomiaru ciągu wynosi:
f max = m L
gdzie:
L - długość ciągu w km;
m - współrzędna klasy ciągu (przyjmujemy 20);
W celu pominięcia błędów niwelatora wykonywaliśmy niwelację ze środka. Uzyskaliśmy
jednak błąd pomiaru większy od dopuszczalnego, ale spowodowane to było nierównomiernym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)