Dokument ma 3 strony i porusza zagadnienia takie jak: odrodzeni, humanizm, pedagogika, wszechstronny rozwój, dogmatyzm, średniowieczny system wychowania, wychowanie fizyczne, Erazm z Rotterdamu, scholastyka, Pochwała głupoty, O potrzebie kierowania chłopców do cnoty i pracy literackiej w sposób swobodny, O planie nauczania, Colloquia familiaria, Vives Juan Luis, Jan Ludwik Vives, Przeciwko pseudodialektykom, O wychowaniu szlachetnym młodzieńców i dziewcząt, De disciplinis, psychologia empiryczna, przyrodoznawstwo, filozofia moralna, Tomasz More, teoria socjalizmu utopijnego, Utopia, nauczanie w języku ojczystym, wychowanie przez pracę.
WYCHOWANIE HUMANISTYCZNE - ODRODZENIE I HUMANIZM
Poglądy pedagogiczne: Erazma z Rotterdamu, Tomasza Morusa, Jana Ludwika Vivesa
W epoce Odrodzenia wielkie zmiany dokonują się również w pedagogice. Pedagogowie- humaniści starają się przeciwstawić średniowiecznemu systemowi wychowania, jego dogmatyzmowi i supremacji kościoła. Podejmują walkę ze scholastycznym charakterem nauki i religijno-kościelnym charakterem wychowania.
Humanizm tej epoki nie niósł ze sobą demokratycznych haseł oświatowych, daleki był od głoszenia wiedzy dla wszystkich, stanowił ideologię raczej wąskiego kręgu ludzi wykształconych, miał charakter społecznie ograniczony. Obejmował przeważnie dwory książęce i zamożną burżuazję, nie dbał o interesy szerokich mas, które wyzyskiwali i feudałowie, i rodząca się burżuazja. Nowy program kształcenia umysłowego kładzie nacisk na wszechstronny rozwój umysłu i jest programem swieckim. Teologia i filozofia scholastyczna są z niego wykluczone. Kultem otacza się języki starożytne, zwłaszcza łacinę, ale nie skażoną łacinę kościelną, lecz czystą, klasyczną mowę Cycerona i Horacego. Wykształcenie szkolne jest przede wszystkim wykształceniem językowym
Pedagogowie humaniści w dużej mierze dbają o wychowanie fizyczne. Zamiast propagowanego przez Kościół umartwiania ciała, pragną wychować ludzi zdrowych, dzielnych i radosnych. Pojawia się dbałość o wygląd zewnętrzny, o higienę ciała, o zgrabne ruchy, ładną postawę i harmonijną budowę. Starano się o wszechstronny rozwój wrodzonych uzdolnień. Pedagogowie domagają się życzliwego traktowania dziecka, pogody i wesołości, oddziaływania na ambicję i honor młodzieży przez pochwały i nagrody, przez wzajemne współzawodnictwo. Twierdzono, że łagodnością można uzyskać lepsze rezultaty aniżeli surowymi karami
Erazm z Rotterdamu (1466-1536)
Był najbardziej wpływowym i popularnym pisarzem pedagogicznym tych czasów. Jego nazwisko stało się jak gdyby symbolem i duchową syntezą całego humanizmu. Nie stworzył on zwartego i uporządkowanego humanistycznego systemu pedagogicznego, ale we wszystkich jego pismach znajdują się trafne polemiczne rozważania pedagogiczne. Dążąc do reformy Kościoła i poprawy obyczajów współczesnego mu świata podejmuje problematykę pedagogiczną i dydaktyczną i oświetla ją w sposób typowo humanistyczny. Scholastykę i scholastyków ośmiesza bardzo mocno w Pochwale głupoty. W traktacie O potrzebie kierowania chłopców do cnoty i pracy literackiej w sposób swobodny oburza się na nauczycieli katujących uczniów i występuje przeciwko karom cielesnym. W szeregu studiów, a szczególnie w rozprawie O planie nauczania rozwija program wykształcenia humanistycznego, sam tworzy rodzaj czytanek łacińskich, tzw. Colloquia familiaria (rozmowy przyjacielskie). O popularności tych
(…)
… wykazywał rolę współdziałania rodziny i szkoły w wychowaniu. Z procesu nauczania pragnął usunąć czcze popisy i egzaminy publiczne oraz scholastyczny werbalizm. Natomiast zalecał oparcie nauczania na obserwacji i spostrzeganiu oraz na rozwijaniu samodzielności uczniów. W programie szkolnym, jaki opracował, górowała naturalnie jeszcze łacina, ale już klasyczna, nie scholastyczna. Lektura oparta…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)