Odwzorowania "1992" i "2000"
Do określania współrzędnych punktów osnowy poziomej i sporządzania opracowań
kartograficznych utworzono w Polsce nowe układy współrz. 1992 i 2000 oparte na współrz.
geodezyjnych B, L .
Układ "1992"
Jest stosowany przy sporządzaniu map topograficznych w skali 1: 10 000 i mniejszych.
Elipsoidzie WGS- 84. Układ ten opiera się na odwzorowaniu Gaussa- Kruger i jest
monolityczny co oznacza ,że jedna strefa odwzorowawcza mieści w sobie cały obszar Polski.
Dla wyznaczania wysokości w systemie odniesień przestrzennych "1992" stosuje się system
wysokości normalnych "Kronsztad 86", w którym zostały określone wysokości punktów
podstawowej i szczegółowej osnowy geodezyjnej kraju.
Układ "1992" określają następujące parametry:
a) południk osiowy L = 19º długości geograficznej wschodniej,
b) pas południkowy o szerokości obejmującej cały obszar kraju,
c) współczynnik zmiany skali 0,9993 w południku osiowym (założenie to ma na celu
równomierny rozkład zniekształceń liniowych, od - 70 cm/km na południku środkowym do
około +90 cm/km w skrajnych, wschodnich obszarach Polski)
Układ "2000"
Określany jako 2 wariant układu 1992 oparty na odwzorowaniu Gausaa- Krugera i podziale
obszaru Polski na 4 strefy 3- stopniowych o południkach osiowych:15º(szczeciński),
18º(bydgoski), 21º( warszawski), 24º(białostocki). Elipsoidzie WGS- 84. Jest
wykorzystywany w pracach geodezyjnych dla potrzeb SIT- u, oraz w pracach
kartograficznych dla sporządzania map w skali 1: 10 000 i większych. Rozłożenie
zniekształceń liniowych; od -7, 7 cm/km na południku środkowym strefy do maksymalnie
około +7 cm/km na brzegu strefy.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)