Mancypacja- opracowanie

Mancypacja (macipatio).
Mancypacja pierwotnie była formalnym aktem kupna-sprzedaży, dokonywanym w obecności 5 świadków, pełnoprawnych obywateli rzymskich oraz trzymającego wagę (libripens), który odważał kruszec (głównie miedź). Z chwilą pojawienia się pieniądza bitego, wymiana towaru za pieniądz odbywała się poza aktem mancypacyjnym. Ale jeśli przedmiotem tej wymiany były res mancipi, to w takim wypadku nabywca nie uzyskiwał na nich własności kwirytarnej. Aby ją nabyć, musiał przedsięwziąć mancypację, która służyła do nabycia prawa własności. Zatem mancypacja była publicznym aktem prawnym, w którym następowało formalne stwierdzenie przejścia władzy nad osobą czy nad rzeczą z jednej osoby na drugą. Był to akt właściwy dla obywateli rzymskich. Mancypacja odbywała się w obecności 5 świadków, dojrzałych obywateli rzymskich, i jeszcze jednego uczestnika, o takich samych kwalifikacjach, który trzymał wagę (libripens). Nabywca chwytał przedmiot transakcji (stąd nazwa mancipatio  manu capere - „chwytać ręką”) i wypowiadał solenną formułkę. Mancypacja była aktem abstrakcyjnym (tzn. oderwanym od swej podstawy ekonomicznej i od swej przyczyny prawnej). Przetrwała do czasów Justyniana.
Mancipatio znalazło zastosowanie przy: oddawaniu osób wolnych alieni iuris w mancipium; przy adopcji i emancypacji; coëmptio; przy testamencie oraz przy przenoszeniu własności kwirytarnej na res mancipi.
... zobacz całą notatkę