Kwasowa hydroliza polisacharydów

Kwasowa hydroliza polisacharydów 1.Wstęp teoretyczny.  a) skrobia – mieszanina nierozgałęzionej amylozy (połączonej wiązaniami α-1,4  glikozydowe) i rozgałęzionej amylopektyny (wiązania α – 1,4 glikozydowe ale  o 1,6 co 20-25 reszt, punkty rozgałęzienia) – materiał zapasowy u roślin w plastydach  b) glikogen  – rozgałęziony łańcuch polisacharydowy, złożony z podjednostek glukozy,  połączony wiązaniami α – 1,4 glikozydowymi – występuje w wątrobie i mięśniach szkieletowych – materiał zapasowy u ludzi i zwierząt 2.Przebieg doświadczenia. W probówce rozpuścić 10 mg glikogenu w 1 mL wody destylowanej. Dodać 1 ml  wody i 0,5 ml HCl. Probówkę umieścić w łaźni wodnej. Po 1, 2, 5, 8, 10, 15, 20  minutach, a następnie co 10 min. pobierać po 100 μl roztworu zmieszać ze 100 μl  jodyny. Rozcieńczyć roztwór wodą destylowaną do 2,5 ml. Przelać roztwór do  kuwety i zmierzyć przy długości fal 500 nm. Tak samo postępujemy z glikogenem.  Pomiar absorbancji wykonać przy długości fal 600 nm. 3.Wyniki pomiarów. Czas [min] Skrobia 500nm Glikogen 600nm  1 2,983 0,229 2 3,391 0,186 5 2,888 0,196 8 2,191 0,233 10 1,453 0,205 15 0,840 0,123 20 0,372 0,118 10 0,267 0,084 10 0,155 0,066 Tab. 1 Wyniki pomiarów absorbancji dla skrobi i glikogenu. 4.Wykres hydrolizy skrobi i glikogenu w zależności od upływu czasu. ... zobacz całą notatkę