To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kultura i rodzaj Ruchy imigracyjne sprawiają, że populacja się różnicuje. Wiele problemów w komunikacji wynika właśnie z tych różnic, a nie złej woli czy niezgody. Nasza narodowość, religia, rasa, klasa społeczna, język i rodzaj 1) - to różne czynniki, które kształtują indywidualny obraz świata każdego z nas, a ten z Kolei ma swoje odbicie we wszystkim, co mówimy, robimy i słyszymy.
Różnice kulturowe Antropolog Edward Hall wyróżnia kultury o wysokim i niskim uwrażliwieniu na kontekst. Kraje europejskie, Stany Zjednoczone, Kanada, Izrael i Australia to przykłady krajów o kulturze, która mało zwraca uwagę na kontekst, mieszkańcy tych części świata preferują bezpośredni i dosłowny styl komunikowania się. Rozmówca formułuje w miarę precyzyjnie to, co ma na myśli. Ceni jasność, płynność i zwięzłość wypowiedzi. Kraje orientalne, arabskie i większość afrykańskich to przykłady kultur o wysokim zorientowaniu na kontekst. Mieszkańcy tych części świata preferują komunikację niebezpośrednią, w której znaczenie komunikatów jest zawarte nie tyle w dosłownym znaczeniu słów, co w kontekście, na przykład miejscu, czasie, rodzaju sytuacji oraz w relacji pomiędzy rozmówcami. Te kultury cenią harmonię, subtelność, wrażliwość i takt bardziej niż jasność wypowiedzi. Różnice pomiędzy kulturami o wysokim i niskim uwrażliwieniu na kontekst zaznaczają się w następujących aspektach: znaczenie komunikatu, tempo mówienia, siła głosu, gesty, przestrzeń, dotyk. Znaczenie W różnych kulturach istnieją różne standardy określające, jak szybko i ile powinno się mówić, jak długie powinny być pauzy pomiędzy poszczególnymi częściami wypowiedz oraz jak długo powinno się odczekać ze swoją odpowiedzi po rozmówcy. Siła głosu i gesty W różnych kulturach obowiązują różne formy przeprowadzania rozmów, na przykład Włosi i Grecy mają tendencję do głośnych rozmów, którym towarzyszy gestykulacja i inne ruchy ciała. Mieszkańcom Europy Północnej taka forma rozmowy wydaje się zbyt gwałtowna. Przestrzeń i dotyk Każda kultura posiada inny zasięg strefy komfortu oraz inne niepisane zasady dotyczące dotyku. Strefa komfortu to przestrzeń pomiędzy „zbyt blisko” a „zbyt daleko”, w której czujemy się dobrze podczas rozmowy z innymi. W niektórych kulturach można dotknąć ręki rozmówcy, aby coś zaznaczyć - w innych ten sam gest jest oznaką nieuprzejmości. W niektórych kulturach mężczyźni całują się na powitanie oraz w miejscach publicznych mogą trzymać się za ręce, podczas gdy w innych takie zachowanie przypisuje się homoseksualistom.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)