KOMUNIKACJA W BIZNESIE
Komunikowanie wywodzi się z łacińskiego communicatio, to znaczy doniesienie, komunikat, ale wówczas wskazujemy na rzecz, a nie na czynność. Słuszne jest zatem odwołanie się do słowa communicare, czyli naradzanie się, konsultowanie, porozumiewanie się, a także do słowa communico, czyli coś i z kimś mieć wspólnego, coś z kimś podzielać. To z kolei prowadzi nas do słowa communio, wspólność oraz communis wspólny, powszechny.
Komunikowanie to nie tylko przekazywanie (komunikatów), ale także tworzenie wspólnoty w trakcie i w skutek komunikowania.
Przez komunikowanie rozumiemy mechanizm, dzięki któremu stosunki między ludźmi mogą istnieć i rozwijać się, tj. wszystkie symbole umysłu łącznie z środkami przekazywania ich w przestrzeni i przechowywania ich w czasie:
komunikowanie jako transmisja - komunikowanie to przekazywanie informacji w bardzo szerokim znaczeniu tego słowa;
komunikowanie jako rozumienie - komunikowanie jest procesem, dzięki któremu rozumiemy innych i z kolei sami staramy się być rozumianym;
komunikowanie jako oddziaływanie - słowa tego używamy do określenia wszystkich mediów, którymi ludzie oddziaływują na siebie;
komunikowanie jako łączenie, tworzenie wspólnoty - proces, który łączy nieciągłe części naszego żyjącego otoczenia;
komunikowanie jako interakcja - społeczna interakcja przy pomocy symboli;
komunikowanie jako wymiana - wymiana znaczeń między ludzi jest możliwa w stopniu w jakim jednostki mają wspólne spostrzeżenia i postawy;
komunikowanie jako składnik procesu społecznego - akt komunikatywny jest środkiem przez który są wyrażane normy grupowe, sprawowana kontrola społeczna, przydzielona role, osiągnięta koordynacja wysiłków, ujawnione oczekiwania i przenoszony proces społeczny.
Środki i formy komunikowania
Wszelkie komunikowanie jest pośrednie, jeśli bowiem wykluczamy zjawiska telepatii, to w każdym procesie komunikowania zawarty jest znak i jego materialny nośnik, czyli środek komunikowania. Na tym jednak na ogół kończy się zgoda powszechna wśród badaczy komunikowania. W odróżnieniu od terminu komunikowania, terminy środek komunikowania oraz równoznaczny termin media nie tylko są rzadko definiowane, ale bywają nawet przez jednego autora używane w różnorodnych znaczeniach. A więc są stosowane do określenia:
języka (w sensie języka naturalnego; jako środka porozumiewania się w danej społeczności);
znaków językowych lub wszelkich systemów znaków (słowo mówione, gest, mimika, obraz);
kodów, które są oparte na konwencjach i pozwalają konstruować przekazy (alfabet, kod Morse'a, sygnalizacja);
nośników sygnałów (jak wibracje powietrza, fale świetlne, a także materiały na których znaki zostały utrwalone, jak papier, taśma filmowa, płyta gramofonowa);
(…)
… drukarska, radiostacja, odbiornik radiowy czy telewizyjny);
instytucji, które tworzą przekazy (np. prasa, telewizja).
Cechą efektywnego przekazu informacji jest komunikatywność i dostępność. Istotne jest aby kod był znany dla odbiorcy, inaczej mówiąc, aby forma przekazu była komunikatywna, łatwa do zrozumienia. Oba pojęcia, komunikatywność i dostępność, są względne, zależą od odbiorców i częściowo…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)