Grupa 8
1. *Pektyny rozkładane są przez liazy pektynianowe (poligalakturanowa, pektynoesteraza). Pektyny rozkładają się w warunkach tlenowych i beztlenowych. W warunkach tlenowych na pożywce zawierającej pektyny jako jedyne źródło węgla. Występuje wzrost grzyba Aspergillus niger. W warunkach beztlenowych na drodze fermentacji masłowej przy udziale bakterii Clostridum wydziela się kwas masłowy o charakterystycznym zapachu. *Pektyny występują w szczątkach roślin, są rozkładane dzięki liazom pektynianowym. Enzymy pektynolityczne wydzielane przez patogeny, powodujące więdnięcie roślin rozszczepiają substancje pektynowe komórek parenchymatycznych, otaczających wiązki przewodzące. Pod wpływem pektyno-esterazy wytwarza się kwas poligalakturonowy, który przenikając do naczyń tworzy w nich nierozpuszczalne pektyniany wapnia zatykające wiązki przewodzące. Wynikiem całkowitego utlenienia jest CO2, H2O i energia chemiczna magazynowana w związkach energetycznych 2. tlenowe, względnie beztlenowe, bezwzględnie beztlenowe Względne beztlenowce(drożdże Sacharomyces, bakterie denitryfikacyjne) mogą zmieniać sposób oddychania w zależności od środowiska, w warunkach tlenowych wykorzystują tlen jako akceptor wodoru, w warunkach beztlenowych zastępują go innym akceptorem. Dla bezwzględnych beztlenowców tlen jest toksyczny i w jego obecności nie mogą się rozwijać. Stosunek mikroorganizmów do tlenu określamy poprzez obserwację wzrostu na pożywkach półpłynnych: tlenowe rosną na powierzchni pożywki, względne beztlenowce w całej objętości pożywki a bezwzględne beztlenowce w głębi słupka pożywki 3.Intensywność wydzielania CO2 przez glebę zależy od rodzaju gleby i ilości mikroorganizmów w niej występujących. Gleba żyzna wydziela większe ilości CO2, gdyż posiada dużą ilość substancji organicznej i zarazem więcej mikroorganizmów, które ja przetwarzają i w wyniku tego prowadzą do wydzielania CO2 4.Dehydrogenaza jest enzymem który odszczepia wodór i elektrony od substratu, który jest dalej przekazywany do akceptorów. Dehydrogenaze można wykryć w komórkach drobnoustrojów przeprowadzając doświadczenie, które polega na dodaniu błękitu metylenowego, który odbarwia się przyjmując wodory od dehydrogenazy, do próbówki z hodowlą bakterii oraz do próbówki jałowej z pożywką. Błękit należy dokładnie wymieszać z zawartością i inkubować w temp 37-40 stopni. Błękit metylenowy nie odbarwia się w próbówce kontrolnej, gdyż nie zaszczepiona jest ona bakteriami, a więc nie posiada dehydrogenazy.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)