To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Głowiński modyfikuje tą klasyfikację:
intertekstualność i hipertekstualność można traktować łącznie - łączna nazwa intertekstualność,
odrzucenie paratekstualności,
metatekstualność zostaje przez Głowińskiego uwzględniona - zdarza się ona w samym dziele bardzo rzadko, częściej w artykule, eseju, felietonie,
architekstualność jest obligatoryjna dla każdego tekstu, zjawisko uniwersalne.
W ramach intertekstualności mieszczą się zdania (MIMETYZM FORMALNY) - będące nawiązaniami do tekstów nieliterackich.
Wszelkie takie nawiązania do form niepoetyckich: autobiografia, pamiętnik, list, dzienniki, są mimetyzmem formalnym (tak robili m.in.: T. Borowski „Apokalipsa” - nawiązanie do „Biblii”, Szymborska, Barańczak).
Gatunki intertekstualne:
parodia, pastisz,
trawestacja,
poemat heroikomiczny,
poemat dygresyjny, itp.
Odwołanie musi być świadome. Element zapożyczony pełni role czasami przeciwstawne niż w tekście macierzystym.
INTERPRETANT (termin Riffaterre'a) - sygnał, który tkwi w tekście immanentnie i wyznacza, w jaki sposób należy go czytać.
ALEGACJE nie są intertekstualnością, jest to jednak relacja międzytekstowa. Przywołuje się tekst jako autorytet, utwierdzający sformułowane w tekście sensy. Nie ma mowy o krytyce, starciu, polemice.
W tekstach propagandowych przywoływano dzieła jako autorytet, np. dzieło Marksa i Engelsa.
Można rozumieć intertekstualność jako:
zainteresowanie związkami między tekstami zamiast samym tekstem,
perspektywa poststrukturalistyczna: szersze znaczenie i zakres intertekstualności, intertekstualność staje się problemem ontologii dzieła.
Intertekstualność pojawia się zamiast funkcji poznawczej dzieła.
Z perspektywy historycznoliterackiej można również spojrzeć na intertekstualizm: każda epoka miała swoje ulubione okresy, do których chętnie nawiązywała w swoich dziełach.
Intertekstualność jest przejawem tradycji literackiej.
PROBLEMATYKA ANALIZY I INTERPRETACJI UTWORÓW LITERACKICH.
INTERPRETACJA - poszukiwanie sensu, dążenie do odnalezienia sensu, rezultat rozumienia dzieła literackiego.
HERMENEUTYKA = ars interpretandi = eksplikacja tekstu = analiza tekstu = rozbiór tekstu = INTERPRETACJA „Liryka polska - interpretacje” pod red. Jana Prokopa
Emil Sztajger wydała „Sztukę interpretacji” (celem interpretacji jest uchwycić to, co nas zachwyca, opierając się na rzetelnej analizie). Interpretacja ma charakter immanentny - nakierowuje nas na utwór.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)