Główne wnioski 1. Polacy mają swobodny dostęp do rynków pracy Czech, Cypru, Estonii, Finlandii, Grecji, Irlandii, Islandii, Litwy, Łotwy, Malty, Portugalii, Słowacji, Słowenii, Szwecji, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch. Do państw, które częściowo zliberalizowały dostęp do swoich rynków pracy, ale gdzie - co do zasady - zatrudnienie Polaków regulowane jest prawem krajowym należą Dania, Francja, Holandia, Liechtenstein i Norwegia. Państwa, w których zatrudnienie Polaków regulowane jest prawem krajowym, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym 1 maja 2004 roku to Austria, Belgia, Luksemburg, Niemcy.
2. Rozszerzenie Unii Europejskiej nie wywołało niekontrolowanych, masowych ruchów migracyjnych w obrębie Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG). Na podstawie wszystkich zebranych danych i ich weryfikacji należy przyjąć, że w państwach EOG, różnego typu legalne zatrudnienie podejmuje rocznie około 800 tysięcy obywateli polskich. Wspomniana liczba 800 tysięcy dotyczy wszystkich, którzy podejmują, choćby incydentalnie, zatrudnienie w innym państwie członkowskim w danym roku. Wiele osób wraca do kraju, a następnie ponownie wyjeżdża za granicę w celach zarobkowych w kolejnych latach. Rocznie z Polski w celach zarobkowych wyjeżdża średnio około 400 tysięcy osób więcej niż przed 1 maja 2004 roku. Sumowanie liczb pracowników migrujących z poszczególnych lat jest o tyle nieuzasadnione, że w kolejnych latach pracę podejmują często te same osoby. Ponieważ brak jest informacji o migracjach powrotnych i tzw. migracji wahadłowej, dokładne określenie liczby osób, które zdecydowały się osiedlić na stałe w innym państwie członkowskim nie jest możliwe. W ramach wspomnianej liczby 800 tysięcy osób nie uwzględniono tych, którzy poszukiwali pracy za granicą, ale jej nie podjęli.
3. Brakuje wiarygodnych analiz dotyczących potencjału emigracyjnego poszczególnych regionów Polski. Dostępne wyniki badań wskazują, że stosunkowo większym potencjałem emigracyjnym charakteryzują się regiony mniej zurbanizowane. Duże miasta Polski opuszcza stosunkowo mniejszy odsetek ludności, co wiąże się niewątpliwie z mniejszą stopą bezrobocia i wyższym wskaźnikiem zatrudnienia w dużych aglomeracjach miejskich. Istotne znaczenie mają także sieci migracyjne, co w sposób szczególny odnosi się do niektórych regionów wiejskich i małych miast.
4. Największy wzrost migracji wystąpił w przypadku Wielkiej Brytanii i Irlandii. Jednocześnie jednak, biorąc pod uwagę wielkość rynku pracy, najbardziej widoczny jest napływ Polaków do Irlandii.
5. Nie zmienił się główny kierunek migracji zatrudnieniowych, którym nadal pozostają Niemcy. Zatrudnienie w tym kraju ma jednak głównie charakter sezonowy (do trzech miesięcy). Jeżeli zestawić dane dotyczące migracji Polaków w ujęciu całorocznym to
okazuje się, iż skala migracji do Wielkiej Brytanii i Niemiec jest na podobnym
(…)
… uznawania kwalifikacji zawodowych i koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Polska powinna zapewnić Polakom dostateczną opiekę konsularną i kulturalną.
20. Bez względu na skalę zjawiska „drenażu mózgów” system polskiej edukacji powinien być lepiej skorelowany z polityką zatrudnienia, a także uwzględniać średnio i długoterminowe perspektywy rynku pracy.
…
… jest na podobnym
poziomie.
6. Pełna liberalizacja przepływów siły roboczej jest istotnym, ale nie decydującym powodem, dla którego Polacy podejmują decyzję o wyjeździe zarobkowym. Potwierdza to przykład Norwegii, gdzie pomimo utrzymania restrykcji znalazło zatrudnienie wiele więcej osób niż w Szwecji, która całkowicie zliberalizowała dostęp do rynku pracy. Najważniejszym czynnikiem przyciągającym pracownikówjest…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)