To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Akty jednostronne państwa - IV źródło PM
W pewnych przypadkach jednostronne oświadczenie danego państwa, które złożone jest publicznie i z zamiarem wywołania określonych skutków prawnych może stanowić źródło prawnomiędzynarodowego zobowiązania. Wyróżnia się 5 typów.
Przyrzeczenie - akt na podstawie którego państwo zobowiązuje się zachowywać w określony sposób.
Deklaracja Ministra Sprawa Zagranicznych Kuby w sprawie dostawy szczepionek do Urugwaju (2002 rok)
W 2001 roku rząd Urugwaju wyraził gotowość nabycia od Kuby partii szczepionek przeciwko zapaleniu opon mózgowych. Dnia 4 kwietnia 2002 roku Minister Spraw Zagranicznych Kuby zapowiedział wysłanie szczepionek oświadczając jednocześnie, że Kuba traktuje dostawę jako darowiznę, nie zaś jako transakcję handlową. MSZ Kuby zwrócił się zatem do władz urugwajskich, by wartość przesyłki nie była potrącana z kwotą długu, jaki miała Kuba wobec Urugwaju. Oświadczenie Kuby potraktować należy jako przyrzeczenie, że w przyszłości nie będzie się ona domagać zapłaty za dostawę szczepionek (rozliczenia wartości przesyłki).
Zrzeczenie się - czyli akt na podstawie którego państwo rezygnuje z przysługujących mu wcześniej praw.
Zrzeczenie się przez Polskę roszczeń przysługujących jej na podstawie Układu Poczdamskiego
Układ poczdamski podpisany w 1945 roku określał m. in. zasady zaspokojenia radzieckich roszczeń odszkodowawczych. Stwierdzał także, że ZSRR zobowiązuje się zaspokoić polskie roszczenia odszkodowawcze (w stosunku do Niemiec) z przypadającego dlań udziału. Dnia 23 sierpnia 1953 roku rząd polski wydał oświadczenie o zrzeczeniu się przysługującej Polsce - a nie spłaconej jeszcze - części niemieckich reparacji wojennych. Oświadczenie miało następującą treść: „Zważywszy, że Niemcy w znacznej części wykonały już swoje zobowiązanie w zakresie spłaty reparacji wojennych; biorąc także pod uwagę, że dalszy pokojowy rozwój państwa niemieckiego zależy od poprawy jego sytuacji ekonomicznej - rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej podjął decyzję, skutkującą od dnia 1 stycznia 1954 roku, o zrzeczeniu się przysługujących mu reparacji [...]”. Oświadczenie Kanclerza Schrödera z dnia 1 sierpnia 2004 roku:
„My, Niemcy, wiemy bardzo dobrze, kto rozpoczął wojnę i kto stał się jej pierwszą ofiarą. Z tego powodu nie może dzisiaj być już miejsca dla roszczeń restytucyjnych, które stawiałyby historię na głowie. Związane z druga wojną światową problemy majątkowe nie są już tematem dla obu rządów [...]. Rząd federalny [...] nie popiera [także - dop. aut.] żądań indywidualnych, w przypadku gdyby zostały one jednak postawione”. Abstrahując w tym miejscu od oceny, czy wywłaszczenia obywateli niemieckich na Ziemiach Zachodnich były zgodne z prawem międzynarodowym, czy też nie, wydaje się, że zacytowane oświadczenie stanowi zrzeczenie się przez Niemcy uprawnienia do popierania na arenie międzynarodowej przedmiotowych roszczeń jednostek przeciwko Polsce.
(…)
… dyplomatycznej. Jeżeli zatem państwo A uznaje rząd państwa B, to powinno jednocześnie „honorować” paszporty przez ten rząd wystawione oraz akceptować jego prawo do wykonywania opieki dyplomatycznej nad obywatelami państwa B. Dnia 5 lipca 1945 roku rząd brytyjski uznał Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej w Warszawie, wycofując uznanie dla tzw. Rządu londyńskiego. Od tego mementu rząd brytyjski w stosunku…
… mocą którego państwo wyraża swój zamiar nie uznawania danej sytuacji za zgodną z prawem, bądź rodzącą dla niego skutki prawne.
Spór dotyczący statusu prawnego wód Morza Kaspijskiego
Do momentu rozpadu ZSRR status prawny Morza Kaspijskiego regulowany był przez postanowienia dwóch traktatów zawartych przez to państwo z Iranem (z 1921 i 1940 roku). Traktaty te ustanawiały swobodę żeglugi i rybołówstwa z tym zastrzeżeniem, że w 10-cio milowym pasie przybrzeżnym wyłączne uprawnienie w zakresie rybołówstwa przysługiwało statkom państwa nadbrzeżnego. W 1993 roku (po rozpadzie ZSRR) Turkmenistan przyjął ustawę o granicy państwowej ustanawiającą na wodach Morza Kaspijskiego granicę turkmeńskiego morza terytorialnego (opierając się w tej mierze po części na postanowieniach Konwencji ONZ o prawie morza z 1982 roku). Na podstawie owej ustawy Turkmenistanowi przysługiwać miały większe uprawnienia w stosunku do pasa przybrzeżnego niż na gruncie reżimu prawnego ustanowionego traktatami z 1921 i 1940 roku.
W odpowiedzi na powyższe Federacja Rosyjska wydała jednostronne oświadczenie zawierające protest przeciwko działaniu Turkmenistanu. Stwierdzano w nim m. in., że:
- Morze Kaspijskie jest w istocie rzeczy jeziorem, a zatem…
… premier decyduje o podpisaniu umowy, a prezydent reprezentuje na forum zagranicznym).
Sprawa Ihlena (Norwegia v. Dania, Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej) W początkach XX w. status prawny Grenlandii był pozostawał przedmiotem sporu. Grenlandia znajdowała się w sferze zainteresowania zarówno Danii, jak i Norwegii. Minister Spraw Zagranicznych Norwegii, p. Ihlen złożył jednak w 1919 roku ministrowi spraw zagranicznych Danii oświadczenie, którego przedmiotem było wyrażenie desintéressment Norwegii w przedmiocie administrowania Grenlandią („Norvegian government would not make any difficulties in the settlement of this question. The plans of the Royal (Danish) government respecting Dannish sovereignity over the whole of Greenland would meet with no difficulties on the part of Norway"). Rząd…
… obowiązek prawny dla tego (państwa), który je składa gdy jest sformułowane w sposób niedwuznaczny.
Sprawa zastosowania konwencji o zapobieganiu i karaniu zbrodni ludobójstwa (wyrok MTS z dnia 26 lutego 2007 roku, Bośnia i Hercegowina v. Serbia i Czarnogóra)
W jednym z wątków tej sprawy MTS rozważał, czy Serbia i Czarnogóra ponosi odpowiedzialność za masakrę mieszkańców Srebrenicy (wymordowano wówczas ok…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)