To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
§ ZWYCZAJ MIĘDZYNARODOWY Prawo międzynarodowe przez długi czas było głównie prawem zwyczajowym.
Obecnie rola zwyczaju uległa znacznego zmniejszeniu, z racji dużej liczby umów wielostronnych i zwiększaniem się liczby państw związanych tymi umowami.
Zwyczaj jednak nadal ma znaczenie, ponieważ niektóre państwa uważają za bardziej dogodne dla siebie milczące wyrażenie zgody na jakąś normę prawną niż złożenie podpisu pod umową. Dla wykształcenie się prawa zwyczajowego istotne są dwa elementy: - praktyka (usus) - istotne znaczenie ma działalność państwa jak i innych organów (np. sądów), a także organizacji międzynarodowych; praktyka nie może być jednostronna i dotyczyć tylko jednego państwa, reguła powinna znaleźć zastosowanie w pewnej liczbie przypadków; dawna doktryna wymagała, aby praktyka była długotrwała, obecnie natomiast przepis prawa zwyczajowego może się wykształcić w stosunkowo krótkim czasie, brak jednak regulacji dotyczących tego od kiedy obowiązuje przepis zwyczajowy (doktryna anglosaska mówi, że od użycia go w orzeczeniu sądowym)
- przekonanie o zgodności tej praktyki z prawem W art. 38 statutu MTS stwierdzono, iż zwyczaj jest dowodem istnienia powszechnej praktyki przyjętej za prawo. Utrata mocy przez normę prawa zwyczajowego: - na skutek wykształcenia się nowej, kolidującej z nią, normy zwyczajowej lub umownej (w ten sposób może też utracić moc norma prawa umownego)
- na skutek odstąpienia państw od jej wykonywania (desuetudo)
Praktyce zwyczajowej musi towarzyszyć element psychologiczny, czyli przekonanie o tym, że dana reguła jest normą prawa międzynarodowego.
Zarówno działanie organów państwa, jak i brak działań ze strony państwa może oznaczać zgodę na wykształcenie się normy prawa zwyczajowego.
Art.38 statutu MTS, wg którego zwyczaj międzynarodowy to dowód ogólnej praktyki, powstał spór czy norma prawa zwyczajowego ma zawsze charakter powszechnie obowiązujący, czy może wiązać tylko niektóre państwa. Rozwiązaniem jest, że są takie normy zwyczajowe, które obowiązują w poszczególnych kręgach państw. Uzasadnienie mocy obowiązującej prawa zwyczajowego: - podstawą mocy obowiązującej jest zgoda państwa (jak przy prawie umownym)
- zwyczaj często określany jest przez tę podstawę jako „milcząca zgoda”
- pod wpływem niemieckiej szkoły historycznej wykształciło się przeświadczenie, że prawo zwyczajowe powstaje spontanicznie i żywiołowo (państwa związane przepisami, na które nigdy nie wyraziły zgody i brak konieczności świadomego udziału państw w narodzinach prawa zwyczajowego), poglądy te są jednak całkowicie sprzeczne z rzeczywistością życia międzynarodowego
(…)
… kurtuazji wykształciło się w stosunkach dyplomatycznych i konsularnych oraz w obrocie morskim
- niekiedy powstają trudności w odróżnieniu zwyczaju od kurtuazji, ponieważ zwyczaj może przekształcić się w kurtuazję, a reguła grzeczności uzyskać opinio iuris
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)