To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zasady dotyczące stanowienia prawa w pierwszym filarze
1) Zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego (np. sprawa ENEL) nad PK została wywiedziona przez TS - nie jest zapisana w traktatach. Miała być wprowadzona do konstytucji UE, w Traktacie Lizbońskim nie ma jednak tej zasady, została sformułowana w deklaracji dołączonej do traktatu. Celem jest zapewnienie pełnej zgodności krajowych porządków prawnych z traktatami, a następnie z prawem wtórnym/stanowionym. W 1974 w RFN Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że nie zaakceptuje bezwarunkowo zasady pierwszeństwa, dopóki (niem. zollange - „tak długo jak”) Wspólnota nie zapewni na podstawowym poziomie ochrony praw podstawowych. W kolejnym wyroku z 1986 TK RFN odwrócił podejście w związku z ewolucją praw podstawowych przez TS, uznaje zasadę pierwszeństwa dopóki Wspólnota chroni te prawa w ten sposób. W 1996 TS wydał wyrok w sprawie Tania Kreil. Spr. 11/70 Geselscheft - TS mówi, że nie można powołać się na PK, nawet podstawowe, aby znieść lub zmienić PW. TS uznał „przyjazną wykładnię” prawa polskiego wobec PW, nie koniecznie uznawanie jego prymatu nad konstytucją, jeżeli prawa podstawowe będą poszanowane. PK musi być zgodne z prawem wtórnym/stanowionym niezależnie od tego, czy akt prawa stanowionego jest wcześniejszy czy późniejszy od danego przepisu PK. W przypadku stwierdzenia niezgodności przepisu PK nad PW sądy krajowe nie muszą czekać na dostosowanie przepisów, mogą orzekać również w oparciu o PW.
Akty PK, które muszą być zgodne z PW to akty prawa powszechnie obowiązującego: konstytucja, umowy międzynarodowe zawierane z państwami trzecimi, ustawy i akty równe im, akty prawa lokalnego (stanowione przez administrację samorządową), akty pochodzące od samorządów zawodowych (regulaminy, zasady dot. np. przyjęcia do pracy w przypadku adwokatów), akty pochodzące od partnerów społecznych, porozumienia zbiorowe.
2) Zasada bezpośredniego obowiązywania PW, jego stosowania i bezpośredniego skutku. Są to cechy, które odróżniają PW od typowego PM publicznego. PW stanowione nie wymaga ratyfikacji, akty te obowiązują po ich wejściu w życie w prawie wewnętrznym w państwie członkowskim. Bezpośrednie stosowanie tego prawa oznacza możliwość odwoływania się na normy PW zarówno przez instytucje wspólnotowe, sądy, organy państw członkowskich i jednostki.
Koncepcja bezpośredniego skutku PW ma znaczenie dla jednostek - oznacza, ze jednostka posiada możliwość bezpośredniego oparcia swoich roszczeń na określonym przepisie PW, może też oznaczać wywołanie określonych praw bądź obowiązków dla jednostki. Na płaszczyźnie wertykalnej dana norma PW wywołuje bezpośrednią relację jednostki z państwem. W płaszczyźnie horyzontalnej na dany przepis można się powołać pomiędzy podmiotami prywatnymi.
(…)
… (państwo nie może wymagać czegoś, czego nie wprowadziło do porządku krajowego). W płaszczyźnie horyzontalnej co do zasady TS stwierdził, że niemożliwe jest powołanie się na dyrektywę (nie licząc pewnych wyjątków). Łagodzi tę zasadę przyjęcie przez TS szerokiego rozumienia państwa (np. szpital państwowy, przedsiębiorstwa państwowe, organy podatkowe i imigracyjne). Ma to łagodzić pośredni skutek dyrektyw…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)