To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zaburzenia rozwoju i zachowania dziecka - podstawowe pojęcia. Każdy człowiek wyposażony jest w naturalną tendencję do odkrywania, badania i poznawania świata, choć u każdego zakres tego poznania będzie inny, bo wyznaczony jego możliwościami, potrzebami, oczekiwaniami.
Wczesne i średnie dzieciństwo to lata kluczowe dla:
Kształtowania się osobowości, indywidualności i tożsamości jednostki, wyznaczających jakość realizacji zadań osobistych, ale i spełniania wymagań społecznych w życiu dorosłym (zarówno na polu zadań zawodowych, rodzinnych, jak i realizacji czasu wolnego)
Budowania kompetencji poznawczych - dziecko zdobywa wiedzę o sobie i świecie w środowisku rodzinnym i instytucjonalnym
Jakości życia społecznego - tworzą się i kształtują prawidłowe vs zaburzone relacje „ja - inni” (dążenie ku ludziom, występowanie przeciw nim, ucieczka od ludzi)
Podstawowe pojęcia:
Zdrowie - stan pełnego dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub kalectwa
Kryterium zdrowia psychicznego - zdolność do prawidłowego rozwoju jednostki aż do ideału osobowości wszechstronnie rozwiniętej
Norma - znaczenia pojęcia:
Statystyczne (średnia lub przeciętna):
Statystyczna ocena częstotliwości występowania danego zachowania pozwala ustalić tak zwane normy rozwojowe, tj. wskaźniki określające poziom rozwoju jednostki czynności psychicznych i ruchowych spotykany najczęściej w danej grupie wiekowej
Ocena wyniku jako normalnego w znaczeniu statystycznym nie musi być oceniana jako wynik pożądany
Statystyczne ujęcie pojęcia normy wykorzystywane jest w określaniu rozmiaru i głębokości zaburzeń
Kliniczne (społeczno- kliniczne):
Brak symptomów sygnalizujących stan patologiczny; Symptomy patologiczne:
Symptomy obiektywne - obserwowalne w zachowaniu objawy nieprzystosowania - zachowanie nie służy zaspokajaniu potrzeb osobistych ani rozwiązywaniu zadań stawianych jednostce w danej sytuacji
Symptomy subiektywne - przykre uczucia przeżywane przez dziecko, nie ujawniane na zewnątrz; mogą towarzyszyć symptomom obiektywnym lub występować w sposób izolowany
Wykrywanie symptomów wymaga zawsze odniesienia ich do aktualnej sytuacji życiowej badanego dziecka i do norm społecznych, w jakich funkcjonuje (względnie trwały charakter symptomów)
Społeczno- kliniczne ujęcie normy jest wykorzystywane przy opisie jakościowym zaburzeń
Teoretyczne:
Normalna jest ta jednostka, która posiada cechy pozytywne, składające się na wzorzec osobowy (wzorce osobowe różnią się w zależności od przyjętej koncepcji teoretycznej)
Teoretyczne ujęcie normy jest wykorzystywane do wyznaczania kierunków i celu terapii i oceny jej skuteczności
(…)
…, na przedmioty)
Z ludźmi (ten typ to wg M. H. Bernsteina to interakcje społeczne - dziecko zwraca się ku ludziom, grupie)
Zależąca od osób znaczących z otoczenia dziecka - rodziców, nauczycieli
Wszelkie czynniki zakłócające ten proces zarówno w wymiarze społecznym, jak i dydaktycznym, lub tylko w jednym z nich nazywamy czynnikami ryzyka
Różnice indywidualne czy zaburzenia w rozwoju? Charakterystyki rozwoju…
… z nich można zauważyć opóźnienie lub minimalne dysfunkcje rozwojowe związane z procesami orientacyjnymi czy wykonawczymi przy często wysokim poziomie intelektualnym
Czasem dzieci, które cechuje aktualnie niższy potencjał intelektualny
Dzieci pochodzące ze środowisk defaworyzowanych (patologie, bezrobocie, brak potencjału pedagogicznego, rodzice niewydolni wychowawczo…)
Dzieci o wysokim potencjale intelektualnym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)