To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wzmocnienie i uszczelnienie obudowy
Wzmocnienie lub uszczelnienie obudowy jest zabiegiem, który może być zastosowany w bardzo różnych sytuacjach, jakie mogą pojawić się w czasie drugiego okresu eksploatacji budowli podziemnej. Mogą pogorszyć się warunki pracy obudowy, na przykład, na skutek osłabienia masywu skalnego w wyniku procesów wietrzenia, pojawienia się dodatkowych obciążeń w sąsiedztwie lub nad konstrukcją podziemną, wzrostu dopływu wody itd. Mogą pojawić się ubytki obudowy, lokalne jej uszkodzenia, wycieki wody itp. Jeden ze sposobów naprawy czy wzmocnienia konstrukcji polega na wymianie niektórych jej fragmentów. Niezależnie od tego czy będziemy naprawiać sklepienie stropowe, ściany czy sklepienie spągowe przed jakimkolwiek naruszeniem fragmentu nośnego obudowy, musimy ją dokładnie zabezpieczyć obudową tymczasową ramową łukową lub kotwiową ze szczególnym uwzględnieniem rozparcia ścian, aby nie naruszyć ich współpracy z górotworem (rys. 11.10). Na podobnych zasadach możerny dokonać klasycznej zewnętrznej izolacji sklepienia obudowy. W tym celu wykonujemy specjalne wyrobisko odsłaniające strop obudowy lub wykonujemy wykop nad całym obiektem (rys. 11.11). Odsłonięte sklepienie wyrobiska musi być dokładnie podstemplowane, aby nie naruszyć współpracy obudowy z górotworem. Z tego też powodu nigdy nie należy odsłaniać ścian obudowy sklepionej, bo może to spowodować całkowite zniszczenie konstrukcji. Na odsłoniętej obudowie układamy warstwę wyrównawczą, izolacją typu ciężkiego, warstwę ochronną, a następnie całość wyrobiska wypełniamy szczelnie wykładką z urobku wydrążonego w sąsiedztwie, a wykop zasypujemy gruntem wcześniej wydobytym. Są to zabiegi bardzo kosztowne.
W sprzyjających warunkach, jeśli pozwoli na to zapasowa skrajnia, możemy wykonywać różne warstwy, powłoki uszczelniająco-wzmacniające na wewnętrznej stronie obudowy. W ten sam sposób zabezpiecza się zdegradowane, zwietrzałe powierzchnie wyrobisk bez obudowy, zwłaszcza że w tym przypadku można wyrobisko odpowiednio powiększyć, aby uzyskać niezbędną jego skrajnię. Wśród wielu możliwych do wykonania powłok ochronnych można wymienić:
• torkret lub beton narzutowy (rys. 11.12),
• przymocowana kołkami siatka z powłoką torkretową lub betonową,
• torkret wyrównawczy z warstwą izolacyjną! obudową przenoszącą ciśnienie wody (rys. 11.13), '
• kotwienie obudowy i górotworu z ochronną warstwą torkretu,
• kotwienie obudowy i górotworu z siatką i narzutem betonowym,
• łuki stalowe z okładziną z siatki i narzut betonowy.
Po uszczelnieniu i wzmocnieniu obudowy lub górotworu od wewnątrz możemy dodatkowo przeprowadzić iniekcyjną stabilizacją wgłębnych warstw układu obudowa-górotwór. W tym przypadku warstwa iniekcyjna nie powinna jednak sięgać zbyt daleko poza strefę nośną w otoczeniu wyrobiska, aby nie naruszyć procesu odprężenia masywu skalnego lub gruntowego oraz reżimu migracji wód podziemnych w głębi tego masywu. Głęboko sięgająca iniekcja spowoduje również zbędny, nieuzasadniony wzrost kosztów remontu budowli podziemnej. Za prawidłową, skuteczną należy więc uznać warstwę iniekcyjną o grubości 1-2 m wykonaną jako jednorodną, ciągłą warstwą wzmocnienia i uszczelnienia układu nośnego obudowa-górotwór. O jakości zabiegów iniekcyjnych decyduje dobrze dobrana siatka otworów iniekcyjnych i ciśnienie wtłaczania środków wzmacniaj ąco-uszczelniających. Im bardziej stabilny i szczelny jest wewnętrzny płaszcz ochronny, tym większe ciśnienie iniekcyjne możemy dopuścić i otrzymamy bardziej jednorodny płaszcz stabilizujący układ nośny.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)