Wyznaczanie oporności wewnetrznej - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 105
Wyświetleń: 784
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wyznaczanie oporności wewnetrznej - omówienie - strona 1 Wyznaczanie oporności wewnetrznej - omówienie - strona 2 Wyznaczanie oporności wewnetrznej - omówienie - strona 3

Fragment notatki:

  1 Ćwiczenie 26  Wyznaczanie oporności wewnętrznej i czułości galwanometru  zwierciadłowego  I. Zagadnienia do samodzielnego opracowania  1.  Oddziaływanie pola magnetycznego na przewodnik, przez który płynie prąd  elektryczny.  2.  Definicja potencjału elektrycznego, związek potencjału z napięciem, prawo Ohma.  3.  Reguły Kirchhoffa.  4.  Budowa i zasada działania galwanometru zwierciadłowego  (magnetoelektrycznego).  II. Wprowadzenie  Oddziaływanie pola magnetycznego na przewodnik z prądem   Prąd jest uporządkowanym ruchem ładunków elektrycznych. Ponieważ pole  magnetyczne wywiera działanie odchylające na poruszający się ładunek, spodziewamy  się,  że będzie ono także odchylało przewodnik, w którym płynie prąd. Do naszych  rozważań weźmy drut o długości  l , w którym płynie prąd o natężeniu  I , umieszczony  w polu o indukcji magnetycznej  B . Przyjmijmy, że wektor gęstości prądu tworzy kąt  prosty z  B .   Prąd   I  w metalowym przewodniku jest przenoszony przez swobodne elektrony  (elektrony przewodnictwa). Niech  n   będzie ilością takich elektronów przypadającą na  jednostkę objętości drutu. Wartość średniej siły działającej na pojedynczy elektron jest  dana przez równanie:    B v e F r r r × = '     α sin ' B v e F =                 (1a)  gdy  o 90 = α , wówczas    B v e F = '                         (1b)  gdzie  v  jest prędkością, z jaką porusza się elektron.   Korzystając ze związku  sr v n e j r r = , mamy:    e n j v r r =   i po podstawieniu do (1b) otrzymamy:    n B j B e n j e F = = '     Drut o długości  l  zawiera  l A n   swobodnych elektronów, gdzie   l A   jest objętością  części drutu o przekroju  A , którą bierzemy pod uwagę. Całkowita siła działająca na  swobodne elektrony w drucie, a więc i na sam drut jest równa:    ( ) n B j l A n F l A n F = = '   Ponieważ   A j   jest to natężenie prądu  I  płynącego w drucie, otrzymujemy:    B l I F =     Równanie jest prawdziwe tylko wtedy, gdy przewodnik tworzy kąt prosty  z wektorem  B . W ogólnym przypadku siła  F  byłaby dana zależnością:    B l I F r r r × =                        (2a)    2  gdzie   l r  jest wektorem o wartości równej długości przewodnika, o kierunku  wyznaczonym przez (prosty) przewodnik i o zwrocie określonym przez kierunek prądu.   Jeżeli rozważymy elementarny odcinek przewodnika o długości   dl , siła   dF   działająca na ten odcinek może być znaleziona z zależności: 

(…)

… przytwierdzone
sztywno do ramki.
Parametrami, które charakteryzują galwanometr są jego czułość i opór
wewnętrzny. Czułość galwanometru o ruchomym uzwojeniu definiuje się jako stosunek
kąta wychylenia α do natężenia prądu I g płynącego przez uzwojenie:
c=
α
Ig
(3a)
 rad 
Wymiarem czułości jest radian na amper 
. Opór wewnętrzny galwanometru

A
jest to opór jego uzwojenia.
Przed galwanometrem w odległości y…
… uzwojeniu (rys. 1).
Rys. 1. Schemat galwanometru zwierciadłowego
Ruchome uzwojenie (nawinięte na lekkiej prostokątnej ramce), którego
płaszczyzny zwojów są pionowe, jest zawieszone w polu magnetycznym silnego
magnesu trwałego, którego bieguny mają kształt półkoli. Uzwojenie to jest zawieszone
na cienkim drucie z brązu fosforowego między biegunami magnesu i pionowym
rdzeniem z miękkiego żelaza w postaci…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz