1. Wyszyński i Wojtyła Bardzo się różnili, byli z innych pokoleń, miejsc, mieli inne charaktery, doświadczenia, poglądy na sprawy duszpasterstwa, polityki itd. Karol Wojtyła (+2005) był jednym z trzech kandydatów na biskupa pomocniczego w Krakowie (1958), wcale nie faworytem Wyszyńskiego. Arcybiskupem krakowskim został w 1964 r., kardynałem (drugim ówcześnie w Polsce, obok Wyszyńskiego) w 1967 r. Komuniści starali się ich poróżnić, jednak Wojtyła postanowił być w cieniu Wyszyńskiego i nie dawać pretekstu do „wygrywania” go przez Służbę Bezpieczeństwa przeciw Wyszyńskiemu. Co najmniej do 1967 r. (incydent z prezydentem de Gaullem [+1970] i sprawa paszportu na synod biskupów w Rzymie) SB próbowała doprowadzić do usunięcia Wyszyńskiego i zastąpienia go Wojtyłą. Później wykorzystywała różnice między nimi, ale równie mocno próbowała skompromitować Wojtyłę, a ostatecznie w 1976 r. Biuro Polityczne partii publicznie poparło Wyszyńskiego, bojąc się że kiedy odejdzie na emeryturę to zastąpi go właśnie Wojtyła. Od 1967 r. Wojtyła wspólnie spędzał część wakacji z Wyszyńskim, a pomiędzy nimi nawiązała się prawdziwa przyjaźń. Nie wiadomo na pewno czy Wyszyński upatrywał Wojtyłę na swojego następcę, jedne źródła mówią, że tak, inne, że nie i że chciał, by po nim prymasem został sekretarz konferencji episkopatu bp pomocniczy warszawski Bronisław Dąbrowski (+1997) - nie mylić z konfidentem, bpem pomocniczym gnieźnieńskim Jerzym Dąbrowskim (+1991), współpracownikiem i zastępcą Bronisława. W Watykanie upatrywano na następcę Wyszyńskiego jednak Wojtyłę, a Wyszyński miał przejść na emeryturę, prawdopodobnie jesienią 1978 r. Sprawa upadła, gdy Wojtyła został papieżem (16 X 1978). Ostatecznie następcą Wyszyńskiego (czyli abpem gnieźnieńskim i warszawskim, przewodniczącym konferencji episkopatu i prymasem Polski) został w lipcu 1981 r. bp pomocniczy warmiński Józef Glemp (+2013; kardynał od 1983, abp gnieźnieński do 1992, przewodniczący konferencji episkopatu do 2004, abp warszawski do 2006, prymas Polski do 2009). (Czaczkowska, s. 425-441, 520-527, 554-561) 2. Wyszyński i sobór watykański II Sobór (zgromadzenie biskupów, innych duchownych i świeckich katolików z całego świata) rozpoczął Jan XXIII (papież w l. 1958-1963; nazywał się Anioł Józef Roncalli) w 1962 r. Skończył go Paweł VI (papież w l. 1963-1978; nazywał się Jan Chrzciciel Montini) w 1965 r. Ojcowie soborowi, czyli biskupi uczestniczący w soborze, obradowali na czterech sesjach, jesienią każdego roku. W czasie pomiędzy sesjami działały komisje. Numer II, bo był to drugi sobór na Watykanie, pierwszy odbył w l. 1869-1970, niedokończony; był to 21 sobór powszechny (prawosławni uznają wspólną naukę soborów do IX wieku; protestanci w ogóle ją odrzucają, bo generalnie nie uznają żadnych nauk wynikających z tradycji chrześcijańskiej, a tylko naukę czerpiącą
(…)
…-527, 554-561) 2. Wyszyński i sobór watykański II Sobór (zgromadzenie biskupów, innych duchownych i świeckich katolików z całego świata) rozpoczął Jan XXIII (papież w l. 1958-1963; nazywał się Anioł Józef Roncalli) w 1962 r. Skończył go Paweł VI (papież w l. 1963-1978; nazywał się Jan Chrzciciel Montini) w 1965 r. Ojcowie soborowi, czyli biskupi uczestniczący w soborze, obradowali na czterech sesjach…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)