To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Stanowienie Stanowienie jest współcześnie podstawowym sposobem powstawania przepisów prawa . Przez stanowienie prawa rozumiane jest określone działanie ciał kolegialnych lub jednoosobowych, którym przyznano kompetencje do wydawanie nowych przepisów prawnych. Każda decyzja stanowienia prawa nabiera mocy na podstawie normy kompetencyjnej , ustanawiającej warunki, których spełnienie powoduje, że dana decyzja staje się prawem obowiązującym, warunki te można podzielić na formalne (procedury zgodnie, z którymi powinno odbywać się stanowienie) i materialne (określony rodzaj spraw, który może być unormowany w danym trybie). Akt staje się obowiązującym, jeżeli został dokonany przez odpowiedni organ we właściwym trybie i w ramach kompetencji materialnej.
Konstytucja Konstytucja to akt normatywny, który zajmuje najwyższe miejsce w hierarchii. Jest podstawą prawną , w państwach o systemach prawa stanowionego, innych normatywnych aktów prawnych. Konstytucja, choć także jest ustawą, jest ustawą zasadniczą , dlatego że wykazuje pewne cech odróżniające ja od innych ustaw. Należą do nich: każda konstytucja jest aktem normatywnym, któremu nadana została nazwa „konstytucja” lub „ustawa konstytucyjna” szczególny tryb zmiany konstytucji posiada najwyższą moc prawną jest podstawą kompetencyjną do stanowienia ustaw zwykłych ustawy muszą być zgodne z konstytucją często poprzedzona preambułą reguluje kwestie ustroju politycznego i społeczno-ekonomicznego Ustawy Ustawy są normatywnymi aktami prawnymi, wydawanymi przez organy władzy zwierzchniej w państwie. W hierarchii aktów prawnych zajmują one miejsce o jeden stopień niższe niż konstytucja. Istnieje bardzo wiele odmiennych charakterystyk ustawy:
koncepcja ustawy jako aktu o postanowieniach ogólnych i abstrakcyjnych
koncepcja ustawy jako aktu o mocy powszechnie obowiązującej
koncepcja ustawy jako aktu ustalającego prawa i obowiązki
koncepcja ustawy jako aktu o najwyższej mocy prawnej
koncepcja ustawy jako aktu powstającego w „drodze ustawodawczej” ustawa jako akt prawny noszący nazwę „ustawa”! (jedna właściwa) W nauce prawa istnieje rozróżnienie ustawy: w rozumieniu formalnym - nazywany jest każdy akt, nawet nie ustanawiający przepisów o cechach ogólności i abstrakcyjności, powstały w „drodze ustawodawczej” i noszący nazwę „ustawa” w rozumieniu materialnym - nazywany jest każdy przepis (norma) prawa rozgraniczający sfery wolnej działalności podmiotów, ingerujący w sferę praw i wolności jednostki, a także ograniczający korzystanie z własności, niezależnie od jego rangi
(…)
… ze względu na: liczbę wnioskodawców, czas wykonania inicjatywy ustawodawczej, zabezpieczenie finansowe projektowanej ustawy)
„czytanie” ustawy (ilość czytań i ich charakter jest różny)
głosowanie (quorum - najmniejsza liczba członków parlamentu, niezbędna do tego, podejmowane decyzje były ważne; a) większość zwykła (względna) - jeśli „za” oddano więcej głosów niż „przeciw”, „wstrzymujących” nie bierze się pod uwagę; b) większość bezwzględna - pierwszy przypadek: gdy na „tak” oddano więcej niż połowę głosów, drugi przypadek: gdy na „tak” jest połowa + jedna osoba; c) większość kwalifikowana - większa od bezwzględnej, może wynieść 2/3 wymaganego quorum czy 3/5)
podpisanie veto (np. absolutne, zawieszające, ludowe)
ogłoszenie ustawy
Inne akty prawne „z mocą ustawy”
Osobną kategorię stanowią generalne akty…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)