Wiązanie i twardnienie spoiw magnezjowych.
W wyniku zmieszania MgO z wodą (lub wodnym roztworem soli) zachodzi reakcja: MgO+H2O→Mg(OH)2(2). Szybkość tej reakcji zależy w dużym stopniu od temp wypału MgO, zobrazowano to: a)temp wypału 7000C, czas hydratacji 1dzień, stopień uwodnienia75%, b)7000C, 3dni, 100%, c)12000C, 1dzień, 66%, d)12000C, 1rok, 97,6%, e)14000C, 1dzień, 5%, f)14000C, 1rok,53%.
Tworzący się w reakcji (2) Mg(OH)2 może występować w następujących formach: a)metastabilnej formie żelu o wzorze Mg(OH)2*nH2O, ulegającego z czasem krystalizacji, b)stabilnej formie krystalicznej w postaci płytek heksagonalnych brucytu o wzorze Mg(OH)2, c)stabilnej formie krystalicznej w postaci kryształów drobnowłóknistych nemelitu o wzorze Mg(OH)2.Reakcja hydratacji (uwadniania) MgO (2) zachodzi poprzez roztwór, tzn., że tlenek MgO w pierwszej kolejności ulega rozpuszczeniu się w wodzie. Z chwilą powstania roztworu przesyconego w stosunku do Mg(OH)2 (ale nienasyconego w stosunku do MgO) z roztworu zaczyna krystalizować Mg(OH)2 w formach jak podano wyżej. Krystalizacja z roztworu Mg(OH)2 powoduje zagęszczenie się mieszaniny i stopniowe jej przeobrażenie się w ciało stałe. Następuje etap wiązania spoiwa. Z upływem czasu uruchamia się proces krystalizacji formy żelowej Mg(OH)2 i rekrystalizacji formy krystalicznej Mg(OH)2, z równoczesnym wydzielaniem się nadmiarowej wody w spoiwie. W efekcie powyższego następuje wzrost wytrzymałości spoiwa tj. następuje etap twardnienia spoiwa. Wielkość i szybkość rozpuszczania się MgO w czystej wodzie jest mała, czym tłumaczy się niską wytrzymałość spoiw magnezjowych zarabianych wodą. Gdy do zarobienia MgO stosuje się wodny roztwór MgCl2 (lub inne wspomniane wyżej wielkości i szybkości rozpuszczania się MgO znacznie zwiększa się i co jest szczególnie ważne zwiększa się różnica w rozpuszczalności MgO i Mg(OH)2 tj. R. W efekcie wzrostu różnicy R w rozpuszczalności MgO i Mg(OH)2 następuje: a)wzrost wytrzymałości spoiwa, b)wzrost szybkości wiązania w efekcie także twardnienia. Ponadto obecność MgCl2 w reagującym układzie powoduje, że obok wodorotlenku magnezu jako produkty reakcji tworzą się zasadowe uwodnione chlorki magnezu tzw. tlenochlorki o zmiennym składzie: MgCl2*3Mg(OH)2*7H2O, MgCl2*5Mg(OH)2*7H2O,... Występowanie tlenochlorków o różnym składzie tłumaczy się możliwością zastępowania grup (OH)- jonami Cl- z uwagi na jednakowy ładunek i zbliżony promień jonowy. Ogólny wzór tlenochlorków Mgn(OH, Cl)2n*mH2O. Tlenochlorki tworzą kryształy w postaci włókien, które przeplatając się wzajemnie, i z kryształami Mg(OH)2, tworzą zwartą strukturę zwiększającą wytrzymałość spoiwa. Z upływem czasu tlenochlorki ulegają pod wpływem CO2 z powietrza karbonizacji tworząc związki o ogólnej formule Mgn-z(OH, Cl)2n-z*zMgCO3*mH2O.
(…)
… wytrzymałości spoiwa. Gdy stosuje się MgSO4 tworzą się kompleksowe hydraty o zmiennym składzie jak np. MgSO4*5Mg(OH)2*3H2O, MgSO4*3Mg(OH)2*8H2O. Rola ich jest podobna jak tlenochlorków.
Spoiwa magnezjowe. Otrzymywanie - spoiwa magnezjowe otrzymuje się zasadniczo z dwóch surowców: a)magnezytu; magnezyt jest węglanem magnezu MgCO3; zawiera 47,6%MgO i 52,4%CO2,
b)dolomitu; dolomit jest węglanem magnezu i wapnia o wzorze MgCa(CO3)2 lub MgCO3*CaCO3. Otrzymywanie spoiwa magnezjowego z magnezytu i dolomitu polega na: a)wypale 9obróbce termicznej), b)zmieleniu na drobny proszek produktu wypału. Magnezyt pod wpływem energii cieplnej ulega dekarbonizacji (odwodnieniu) i przekształca się w MgO zgodnie z reakcją MgCO3MgO+CO2(1). Reakcja termicznego rozkładu węglanu magnezu (reakcja 1) na MgO i CO2 jest reakcją…
… rozkłada się w dwóch stadiach. W I zachodzi reakcja: MgCa(CO3)2→MgO+CaCO3+CO2. w II stadium: CaCO3CaO+CO2.
Temp zachodzenia reakcji w: I stadium wynosi 660-7800C (reakcja jest nieodwracalna), II stadium 890-9100C (reakcja odwracalna). Z dwustopniowego rozkładu dolomitu wynika, że najpierw rozpadają się jony CO32-, związane w siatce krystalicznej dolomitu, z jonami Mg2+. Jony CO32- związane z Ca2…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)