METODY OCENY DEGRANULACJI BAZOFILÓW
najpopularniejsze metody:
morfologiczna wg Benweniste - bazofile uzyskuje się z krwi żylnej pobranej na EDTA przez odwirowanie, zebranie kożuszka leukocytarnego, przemycie płynem Tyrode'a i doprowadzenie do wyjściowej objętości pobranej krwi; po delikatnym wymieszaniu zawiesiny, komórki przenoszone są do baseników na płytce Cooke'a i następnie inkubowane z alergenem lub innym degranulatorem; po dodaniu błękitu toluidyny (bazofile wybarwiają się na amarantowy kolor) komórki te zliczane są w hemacytometrze Fuchsa-Rosenthala; jednakże test ten cechuje słaba powtarzalność, wynikająca z subiektywizmu oceny degranulacji bazofilów
cytofluorymetryczna - badanie przeprowadza się w pełnej próbce krwi pobranej na heparynę, wykorzystując następnie obecny na rynku zestaw BASOTEST, który zawiera fMLP jako pozytywną kontrolę oraz dwa przeciwciała monoklonalne sprzężone z różnymi fluorochromami - anty-IgE-PE (koniugowane z fikoerytryną), które reaguje z ludzkim IgE, co pozwala na wykrycie bazofilów w badanej próbce oraz anty-gp53-FITC (koniugowane z izotiocjanianem fluoresceiny), rozpoznające glikoproteinę gp53, której obecność charakteryzuje aktywowane (przez swoisty alergen lub nieswoisty degranulator) bazofile; odsetek aktywowanych, ulegających degranulacji komórek oceniany jest za pomocą cytometru przepływowego
interpretacja wyników: podobnie jak w przypadku testu uwalniania histaminy z bazofilów, korelacja stopnia degranulacji bazofilów z klinicznymi objawami uczulenia jest zróżnicowana dla różnych alergenów; dodatkowy problem stanowią tzw. „nieuwalniacze” (non-releasers), tzn. grupa osób wśród chorej populacji, u której w teście in vitro nie uzyskamy nasilenia uwalniania histaminy, czy stopnia degranulacji pod wpływem swoistego alergenu bądź innego degranulatora, pomimo klinicznie ewidentnego uczulenia na alergen.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)