WYJĄTEK NA RZECZ POLSKIEJ LEGIS LOCI ACTUS ART.10 PPM
Wyjątek od zasady właściwości legis patriae przy ocenie zdolności do czynności prawnych osoby fizycznej na rzecz właściwości polskiej legis loci actus przewiduje art. 10 ppm
„Jeżeli cudzoziemiec niezdolny wg swojego prawa ojczystego dokonał w Polsce czynności prawnej mającej wywrzeć skutek w Polsce, zdolność cudzoziemca podlega w tym zakresie prawu polskiemu, o ile wymaga tego ochrona osób działających w dobrej wierze.
Przepisu tego nie stosuje się do czynności prawnych z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa spadkowego.”
W przepisie tym została ustanowiona jednostronna norma kolizyjna.
Cudzoziemiec - wyłącznie osoba fizyczna (obywatel obcego państwa, także apatryda mający miejsce zamieszkania za granicą.
Przepis obejmuje przypadki gdy prawo ojczyste uznaje daną osobę za zupełnie niezdolną i w sytuacji ograniczonej zdolności do czynności prawnych.
Wystarcza że osoba o którą chodzi nie ma wymaganej zdolności do dokonania tej czynności prawnej, której ważność podlega ocenie.
Chodzi jednak wyłącznie o taką niezdolność która prowadzi do nieważności (względnej lub bezwzględnej) lub bezskuteczności czynności prawnej.
Chociażby czynność prawna została dokonana przez osobę zupełnie niezdolną wg jej prawa ojczystego jeżeli prawo to w danej sytuacji życiowej uznaje dokonaną czynność prawną za nieważną, to brak jej powodów do stosowania art10 i tym samym wyłączenia prawa ojczystego.
Wymóg dokonania czynności prawnej w Polsce należy rozumieć jako wymóg rzeczywistego dokonania czynności prawnej w naszym kraju ( dopełnienie wszystkich przesłanek niezbędnych do dokonania czynności prawnej). Czynność ta powinna zmierzać do wywołania skutków prawnych w Polsce.
Zastosowanie art.10 zależy od dobrej wiary kontrahenta niezdolnego cudzoziemca.
( w złej wierze ten kto wie o niezdolności cudzoziemca i ten kto o tym powinien wiedzieć).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)