To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wiatr przywodny, kierunek i prędkość, samodzielne odczytanie z mapy pola ciśnienia Wiatr przywodny, czyli wiejący na poziomie około 10 m nad powierzchnią morza stanowi w codziennej praktyce nawigacyjnej jeden z najważniejszych elementów meteorologicznych. Wywiera on bezpośrednie działanie na statek (parcie wiatru, opory aerodynamiczne...) jak i wpływ na powierzchnię morza, generując falowanie wiatrowe i prąd wiatrowy. Parcie wiatru stanowi dodatkową siłę (dodatkowe siły) przyłożoną do statku, stanowiącą przyczynę dryfu i wymagające korygowania kursu (poprawka na dryf). Wprowadzane opory aerodynamiczne powodują zmiany prędkości statku. Falowanie wiatrowe wprowadza (tak jak i falowanie rozkołysu) wystąpienie dodatkowych oporów falowych, mających na ogół znacznie większe znaczenie niż same opory aerodynamiczne. Dodatkowo falowanie wiatrowe powoduje występowanie przechyłów bocznych i wzdłużnych statku i związanych z tym przyspieszeń, oddziałujących na kadłub, ładunek, pracę mechanizmów okrętowych i załogę. Z tego względu wymogi konwencyjne (STCW) wymagają od każdego oficera pokładowego, niezależnie od klasy dyplomu, biegłej umiejętności odczytywania z mapy pola ciśnienia kierunku i prędkości wiatru. Kierunek i prędkość wiatru odczytuje się tak samo na mapach analiz i mapach prognoz. Określanie kierunku wiatru przywodnego z mapy faksymilowej (mapy dolnej pola ciśnienia) Reguła: wiatr przywodny wieje od ciśnienia wyższego do ciśnienia niższego. Wiatr przywodny przecina izobarę pod kątem 15-25°. Im mniejszy promień krzywizny izobary, tym kąt odchylenia bardziej zbliża się do wartości 25°. Im większa prędkość wiatru, tym kierunek wiatru staje się bardziej zbliżony (bliższy równoległemu) do przebiegu izobary. Uwaga: pamiętaj, żekierunek wiatru, to ten kierunek z którego wiatr wieje! Kierunek wiatru przywodnego (występującego na wysokości około 10 m nad powierzchnią morza) w strefie szerokości od 15° do 80° na obu półkulach odczytujemy z mapy faksymilowej w następujący sposób: 1. identyfikujemy, w którą stronę w obszarze naszego zainteresowania spada ciśnienie, 2. jeśli przez obszar zainteresowania nie przebiega żadna izobara, wyznaczamy przebieg izobary drogą interpolacji, jej wartość nie ma znaczenia, 3. określamy po której stronie izobary panuje wyższe ciśnienie, 4. odczytujemy z mapy kierunek (zwrot) wektora skierowanego 15-25° w lewo w stosunku do przebiegu izobary w stronę ciśnienia wyższego na półkuli północnej, w prawo na półkuli południowej. Ten kierunek jest kierunkiem wiatru.
(…)
… i mogą zostać pominięte. W pierwszym
przybliżeniu można założyć, że współczynnik tarcia jest stały; w takim razie prędkość
wiatru stanowić będzie funkcję gradientu barycznego i szerokości geograficznej. Im
większy gradient baryczny tym większa będzie prędkość wiatru. Im większa
szerokość geograficzna, przy tej samej wartości gradientu barycznego, tym mniejsza
będzie prędkość wiatru.
W praktyce morskiej…
… większości przypadków pozwalają one
określić prędkość wiatru geostroficznego (patrz "wiatr geostroficzny"). Budowa tych
nomogamów jest zazwyczaj następująca: na osi y oznaczona jest szerokość
geograficzna, w polu osi x znajduje się rodzina krzywych, opisanych wartościami
prędkości wiatru.
Skala wiatrowa dla wiatru geostroficznego i cięcia izobar co 4 hPa na mapie prognozy pola ciśnienia
wydanej…
…°. Z tego względu nie ma sensu silenie się na określanie kierunku
wiatru z mapy ze stopniową dokładnością, tym bardziej, że przebieg izobar na
mapach analizy i prognozy obarczony jest często znacznie większym błędem.
5. W niskich szerościach (przyrównikowych; od 15°N do 15°S) odczytywanie w tem
sposób kierunku wiatru z mapy jest niedopuszczalne. Siła Coriolisa tam bardzo
szybko się zmniejsza (0 na równiku…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)