To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Uwarunkowania dotyczące realizowania diagnozy
- proces realizowania diagnozy jest trudny, ponieważ występuje w sytuacji niepewności obu stron oraz dotyczy człowieka
- występują specyficzne relacje między diagnostą oraz diagnozowanym
oparta na komunikacji, przekazywanie informacji drażliwych dla osoby diagnozowanej
używanie różnych rodzajów komunikacji (werbalna, niewerbalna)
diagnosta musi stworzyć odpowiednie warunki, optymalne dla osoby diagnozowanej
prawidłowy kontakt diagnostyczny - sytuacja, w której spełnione są warunki pozwalające na otwarte i szczere wyrażanie myśli, uczuć i eksploracje treści ważnych dla rozpoznania diagnostycznego
nie spełnienie tych warunków to zaburzenie kontaktu, co wpływa na wyniki diagnozy
Wskaźniki prawidłowego kontaktu diagnostycznego
Wskaźniki nieprawidłowego (zaburzonego) kontaktu diagnostycznego
- diagnosta musi być autentycznie zainteresowany wypowiedziami diagnozowanego, chce zrozumieć a nie ocenić diagnozowanego, akceptuje każdą treść wypowiedzi
- informacje diagnozowanego są niepełne, stereotypowe, powierzchowne, forma nie jest adekwatna do treści
- osoba diagnozowana ma poczucie, że każda wypowiedź jest akceptowana oraz ma pewność że badacz nie zniekształca wypowiedzi, ma poczucie, że warto mówić
- diagnosta dominuje, jego rola jest nadmierna w zbieraniu wypowiedzi bądź diagnosta ma znikomą rolę w badaniu, nie kieruje rozmową (brak autentyczności) - osoba diagnozowana nie przejawia oznak oporu
- diagnosta odczuwa znużenie z powodu nieszczerości osoby badanej oraz z powodu pozorności całej wiedzy o osobie badanej - osoba badana przejawia adekwatne reakcje emocjonalne w stosunku do tego, co mówi
- diagnosta ma poczucie, że doskonale wie co powie osoba badana (traktuje badania standartowo) - przewaga wypowiedzi spontanicznych nad wypowiedziami udzielanymi na prośbę badacza
- diagnosta ma poczucie zrozumienia poszczególnych wypowiedzi, ale nie rozumie całości sytuacji i problemu
Efektywność procesu diagnostycznego zależy od charakteru kontaktu diagnostycznego oraz wielu czynników leżących po stronie diagnosty (np. wiedza, umiejętności). Kontakt diagnostyczny jest dynamiczny po obu stronach. Występują momenty krytyczne. V. Przebieg kontaktu diagnostycznego (4.05.2010)
1. Nawiązywanie kontaktu diagnostycznego
- efekt halo - efekt pierwszego wrażenia
- zachowania prawidłowego dystansu psychologicznego między partnerami relacji diagnostycznej
+ diagnosta partner, który kieruje przebiegiem badania, ale nie wywyższa się
(…)
… w formie, ponieważ stałość zachowań oznacza automatyzm
- ważna jest również dynamizacja kontaktu
+ diagnosta powinien: prosić o rozwinięcie tematu, milczeć jak diagnozowany mówi, prosić o konkretyzowanie
- diagnosta daje sygnały, że rozumie to, co mówi diagnozowany
Opór - świadome lub nieświadome unikanie przez badanego penetracji pewnego obszaru treściowego, który może wynikać z uświadomionego lub nieuświadomionego poczucia zagrożenia. Wskaźniki oporu
- przedłużające się milczenie
- zmiana tematu rozmowy
- intelektualizacja - badany mówi, jak być powinno, a nie jak faktycznie jest
- racjonalizacja przeżyć - usprawiedliwianie swojego złego zachowania
- zmniejszanie głębokości i konkretności - spłycanie i uogólnienie odpowiedzi
- zmiana sposobu mówienia - zmiana tonu, intonacji, akcentowania
- zapominanie…
… konkretnych, formalizm relacji, brak poczucia bezpieczeństwa) Techniki radzenia sobie z oporem
- milczenie
- zmiana lub przeformułowanie pytania
- podawanie komunikatów o spostrzeganiu trudności u diagnozowanego (manifestowanie empatii)
- parafraza wypowiedzi badanego - diagnosta swoimi słowami powtarza to, co powiedział badany
- udzielanie dodatkowych informacji (przypominanie diagnosty o jego roli…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)