Kontakt diagnostyczny - opracowanie

- Kontakt diagnostyczny Kontakt diagnostyczny Pedagog informacje do działania zdobywa najczęściej podczas bezpośredniego kontaktu z klientem. Ponieważ służy on rozpoznaniu sytuacji klienta można określić go jako KONTAKT DIAGNOSTYCZNY. Kontakt diagnostyczny jest ważny : Dla badanego, bo przy akceptacji diagnostycznej pobudza motywacje i wiarę w to, że jego problem jest istotny i możliwy do rozwiązania Dla diagnosty, bo dobry kontakt to połowa sukcesu, ogranicza możliwość wystąpienia hipotez samo ograniczających ( „ co założę to się dowiem”), a także daje pełniejszy dostęp do klienta. Dobry kontakt diagnostyczny - to sytuacja, w której spełnione są warunki pozwalające na otwarte i szczere wyrażanie myśli, uczuć i eksplorację treści ważnych dla rozpoznania diagnostycznego. Zdaniem W. Sztander kontakt ma charakter diagnostyczny gdy: Mamy do czynienia z asymetrią ról - ze względu na cel kontaktu kontrolę nad przebiegiem wywiadu ma diagnosta Asymetria komunikacji - badany głównie mówi, a diagnosta słucha, choć nie oznacza to, że nie ma wpływu na przebieg rozmowy i nie ukierunkowuje jej. Asymetria funkcji badania - oznacza respektowanie etycznych zasad dokonywania rozpoznania wedle reguł wyznaczających bezpośrednie dobro badanego, wymiar gratyfikacji w kontekście diagnosty pojawia się jedynie pośrednio w formie przyrostu wiedzy i doświadczenia. To jednocześnie optymalne warunki diagnostyczne! Efektywność procesu diagnostycznego zależy od charakteru relacji między obu podmiotami. Stąd też kontakt diagnostyczny może mieć charakter: Prawidłowy Pozorny Wskaźniki prawidłowego kontaktu Wskaźniki prawidłowego kontaktu: Osoba badana nie przejawia oznak oporu, a więc udziela odpowiedzi, nie milczy, nie odpowiada zdawkowo, co nie oznacza jeszcze, że nie przeżywa niepokoju, lęku, winy;
Osoba badana przejawia adekwatne reakcje emocjonalne w stosunku do tego, co mówi, a jej informacje wydają się być wiarygodne (np. trudno uwierzyć, że nigdy nie przeżywała uczucia złości wobec jakiejś bliskiej osobie), co oznacza że nie ma tendencji do przedstawiania siebie w lepszym świetle, zaś w konsekwencji wskazuje, że kontakt diagnostyczny jest na tyle dobry, iż osoba jest w stanie być szczera i otwarta;
Większa ilość wypowiedzi spontanicznych niż wymuszonych;
Diagnosta jest autentycznie zainteresowany wypowiedziami osoby badanej, chce ją zrozumieć, a nie ocenić, jest w stanie zaakceptować treść wypowiedzi ( nie znaczy to, że uznaje je za słuszne, ale daje jednostce prawo do ich wygłaszania), ma poczucie, że rozumie osobę badaną poznawczo i emocjonalnie;

(…)

… słońce, itp.. Ad. b. 1. Pułapki komunikacji werbalnej: Ograniczenia związane z zdolnościami odbiorcy;
Rozproszenie Niewyrażone założenie Postrzeganie rzeczy z władnego punktu widzenia; Wpływ częściowo uświadamianych procesów;
Używanie żargonu;
Brak kanałów komunikacyjnych. Błędy i wadliwe nastawienia diagnosty: Błąd postawy - dominacja, sztywność w kontakcie
Błąd maski - zasłanianie się pełnioną rolą…
… cię wsadzę do odpowiedniej szufladki;
Postawa zimnego naukowca - nie interesuje go jednostka, ale określony problem, diagnoza to zdobywanie materiału naukowego;
Postawa sztywnego dydaktyka - klient to „ciekawy, niepowtarzalny” przypadek, słucha by naprawić wedle własnych zamierzeń lub pochwalić się przed innymi;
Postawa obojętnego usługowca - „produkuje” z jednostek zaburzonych zdrowe, wszystkie zaburzenia…
... zobacz całą notatkę