Upadek Rzymu i rzymskiej kultury prawnej Prawo rzymskie wsparte było na nauce prawa. W starożytnym Rzymie nauka prawa stała na bardzo wysokim poziomie, toteż dokumenty prawne, jakie w tym okresie tworzono zawierały prawo konstruowane w oparciu o wiedzę, a więc w sposób przemyślany, rozumny.
Okres rozwoju prawa od Konstantyna Wielkiego do Justyniana zwany bywa okresem wulgaryzacji prawa (od słowa vulgaris - ludowy, pospolity). Wulgaryzacja prawa była wynikiem zetknięcia się wyrafinowanego systemu prawa rzymskiego z prawami ludów barbarzyńskich wchodzących w skład imperium. Prawo rzymskie zaczęło przyjmować elementy praw lokalnych i zwyczajowych.
Prawo zwyczajowe z którym zetknęło się prawo rzymskie dotyczyło jedynie ludów osiedlających się na terenach dotychczasowego Cesarstwa Rzymskiego. Prawo to w przeciwieństwie do prawa rzymskiego było prawem prymitywnym, nie tworzonym z rozmysłem, z natury rzeczy prawem partykularnym ( pars - część). Obowiązywały zasady „Każdy przychodzi na świat wg prawa swoich rodziców i to prawo ze sobą nosi” oraz „Sądzi się wg prawa sądzonego”.
Wulgaryzacja prawa rzymskiego to również przystosowywanie go do potrzeb praktyki. W okresie dominatu jurysprudencja poklasyczna miała za zadanie uporządkowanie i przystosowanie zawiłego prawa do potrzeb sędziów a także zwykłych obywateli. Zabiegi te miały dostosować regulacje prawne do ówczesnych warunków gospodarki naturalnej oraz życia społecznego - przybliżenie prawa praktyce i uproszczenie prawa. W wyniku działań jurystów poklasycznych powstały zbiory zwięzłych zasad prawa: Sentencje Paulusa - powstały pod koniec III w. zbiór zwięzłych zasad prawnych, oparty na dziełach kilku klasyków, w tym także Paulusa, zbiór bardzo popularny i ogłoszony później przez Konstantyna Wielkiego za źródło prawa obowiązującego; Regulae Ulpiani - jest to zbiór zasad prawnych, pochodzących z początku IV w. ne, oparty głównie na dziełach Gaiusa, Ulepiana i Modestyna.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)