To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przedjustyniańskie zbiory prawa. Nauczanie prawa. Mimo ogromnej liczby konstytucji wydanych w okresie pryncypatu brak było jakiegokolwiek ich zbioru. Zebrania rozproszonych konstytucji podjęli się prywatni autorzy pierwszych zbiorów Gregoriusz (Codex Gregorianus) i Hermogenian (Codex Hermogenianus). Niestety ich zbiory nie zachowały się do naszych czasów.
Kodeks Teodozjański - zachował się do naszych czasów. Jest to urzędowy zbiór konstytucji. Powstał z inicjatywy Teodozjusza II i obejmował konstytucje wydane przez Konstantyna Wielkiego i jego następców aż do Teodozjusza II i Walentyniana II.
Sentencje Paulusa - dzieło zachowało się prawie w całości. Stanowi kompendium zasad prawnych, wybranych prawdopodobnie jeszcze w III wieku n.e. przez nieznanego autora z dzieł Paulusa.
Wulgaryzacja prawa - okres dominatu zapoczątkował ogólny upadek kultury prawniczej. Często posługiwano się, zwłaszcza w praktyce najniższych sądów prymitywnymi i uproszczonymi pojęciami prawnymi. Zjawisko to silnie wystąpiło w zachodniej części cesarstwa rzymskiego poczynając od czasów Konstantyna Wielkiego. Stworzone w ten sposób prawo nazywa się prawem wulgarnym.
W Polsce termin „prawo wulgarne” zastępuje się terminem „prawo pospolite” ze względu na pejoratywny wydźwięk słowa „wulgarne”.
Nauczanie prawa:
Wierne zasadom prawa klasycznego były funkcjonujące w tym okresie szkoły prawa, które jako państwowe zakłady nauczania powstały na wschodzie i zachodzie imperium. Najsławniejsze szkoły były w Rzymie i Konstantynopolu. Nauka trwała 5 lat według jednolitego programu. Profesorowie z tych ośrodków wnieśli duży wkład w dzieło kodyfikacji justyniańskiej.
Ustawodawstwo justyniańskie. Justynian obejmując władzę dostrzegł niedomagania stanu prawnego, co skłoniło go do natychmiastowego uporządkowania. Owocem tych wysiłków było wielkie dzieło. Ostateczna nazwa zbioru to Corpus Iuris Civilis. Obejmuje on trzy części: Codex, Digesta, Institutiones oraz Novellae. Trzy pierwsze składają się na właściwe dzieło kodyfikacyjne Justyniana, czwarta obejmuje późniejsze akty normatywne Justyniana i jego następców.
Aby stworzone dzieło miało charakter jednolity, a nadto by stare teksty prawnicze dostosować do prawa ówczesnego obowiązującego, Justynian nadał kompilatorom prawo dokonywania odpowiednich zmian w przejmowanych tekstach. Z tego uprawnienia komisje musiały często robić użytek, a dokonane w ten sposób zmiany wersji autentycznej to tzw. interpolacje. Polegały one na usuwaniu z przejmowanych tekstów nazw instytucji obecnie nieaktualnych, albo też na zastępowaniu ich tymi, które zachowały aktualność. W wielu tekstach wyrzucano całe fragmenty albo wtłaczano nowe, łącząc tekst w sposób nie zawsze spójny. Tą metodą również pewnym zasadom prawnym o charakterze szczególnym nadawano moc zasad o charakterze ogólnym.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)