To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Układ miast średniowiecznych w Polsce
- do połowy XIII w. osady miejskie rozlegały się wokół grodu, nie były wtedy otoczone murami, przy niebezpieczeństwie ludność wpuszczano do grodu
→Poznań, Gniezno, Wrocław, Kraków w tym okresie
- od połowy XIII w. na terenach polski upowszechniała się nowa organizacja prawna i zasada lokacji miast
Układ miast polskich w średniowieczu cechują:
- duża regularność
- prostokątny lub kwadratowy rynek usytuowany w centrum
- regularne, prostokątne bloki, które otaczają rynek
- kościół i cmentarz lokalizowane w pobliżu rynku
Typy rynków:
- owalnicowy ( Kościan)
- czworoboczny ( Koło) - trójkątny ( Obrzycko)
- wydłużony (Pakosć)
Średniowiecze w Polsce
Wczesne późne
- do połowy XIII wieku - do końca XV wieku
Wczesne średniowiecze Polsce:
w tym okresie nie ma miast, powstają osady miejscie które składają się z luźno powiązanych jednostek strukturalnych
Budowa jednostki :
Grób, obwarowany
podgrodzia - jednostka wokół grodu (wyrastały przy gradach nie były obwarowane)
W pobliżu znajduje się plac targowy oraz skupiały się osady rolnicze
Każda z jednostek różniła się pełnioną funkcją i zabudową
- gród - ośrodek administracji, mieszka tam grupa wysoko sytuowana i wojsko → funkcja obronna i
administracyjna
- podgrodzie - zamieszkane przez rzemieślników, osoby wykonujące usługi na rzecz pana grodowego
- osady rolnicze → funkcja rolnicza
- plac targowy → funkcja handlowa
- osiedle wczesnośredniowieczne tworzą elem. luźno powiązane
- sieć ulic kształtowała się samorzutnie i była nieregularna
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)