To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Układ krwionośny a praca
Parametry charakteryzujące stan czynnościowy tego układu, tzw. parametry hemodynamiczne ( częstość tętna, objętość wyrzutowa serca, pojemność minutowa serca ), wzrastają w trakcie wykonywania dynamicznej pracy fizycznej.
Przy pracy statycznej ulegają wzrostowi dopiero po wykonaniu pracy. Tętno - średnio wynosi 60-80 uderzeń na minutę - może wzrosnąć do 200 uderzeń/min a nawet u osób wytrenowanych do 280
Objętość skurczowa serca ( ilość krwi wyrzucanej przez serce podczas pojedynczego skurczu ) - spoczynek 50-60 ml, u sportowców do 100 ml; intensywna praca - wzrost do 150-160 ml, u sportowców nawet do 220 ml.
Pojemność minutowa serca - czyli ilość krwi przepływającej przez serce ( iloczyn dwóch poprzednich parametrów ), w ciągu minuty w stanie spoczynku wynosi 4-8 litrów, podczas wykonywania wysiłku dynamicznego może wzrosnąć do 20-28 litrów, a u sportowców nawet do 40 litrów.
Podczas wykonywania pracy statycznej parametr ten zachowuje się inaczej. Najwyższą wartość ( 17 l ) przyjmuje w okresie odpoczynku.
Układ oddechowy a praca
Parametry respiracyjne, charakteryzujące układ oddechowy zalicza się: częstość oddechów na minutę, wentylację minutową płuc, zużycie tlenu w litrach na minutę.
Podczas pracy mięśnia zapotrzebowanie na energotwórczy cukier i tlen wzrasta. Za dostarczenie tlenu do krwi odpowiada układ oddechowy, za jego doprowadzenie do mięśni układ krwionośny, dlatego też te dwa układy w organizmie człowieka wykonującego pracę fizyczną funkcjonują na „wyższych obrotach” ( wzrost parametrów hemodynamicznych i respiracyjnych ).
Termoregulacja a praca
Organizm ma zdolność zachowania stałej temperatury wewnętrznej.
Każdy nadmiar ciepła, który wytworzy się w organizmie musi być z organizmu wydalony.
Organizm człowieka dysponuje czterema sposobami oddawania ciepła:
przewodzenie - oddawanie ciepła w przypadku skóry, który styka się z powietrzem, jest niewielkie, gdyż powietrze wykazuje małe przewodnictwo cieplne. Wzrasta ono znacznie, gdy skóra zetknie się z wodą, metalem, betonem itp, a więc z dobrymi „odbiorcami” ciepła.
Unoszenie ( konwekcja ) - jeśli skóra styka się z chłodnym powietrzem, ulega ono ogrzaniu, przez co staje się lżejsze i unosi się ku górze. Na jego miejsce przybywa nowe i sytuacja się powtarza. Konwekcja zależy przede wszystkim od różnic temperatury skóry i otoczenia, jak również od szybkości ruchu powietrza,
Promieniowanie cieplne - polega na wymianie ciepła między ludzkim ciałem a otaczającymi je ścianami, ciałami i przedmiotami, które pochłaniają ciepło lub je wypromieniowują. Ilość wypromieniowanego ciepła zależy przede wszystkim od różnicy temperatury między skórą a przeciętną temperaturą otaczających powierzchni,
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)