Ujęzykowienie sacrum - w toku procesu modernizacji (wg. Habermasa). Polega to na zmianie zasady integracji społecznej. W społeczeństwach tradycyjnych integracja społeczna wspierała się na podstawach religijnie pojmowanego sacrum, czyli na przekonaniach związanych z określonymi systemami religijnymi. Modernizacja w warstwie publicznej, a zwłaszcza w tych sporach, które odnoszą się do stanowienia prawa bądź mają związek ze stanowieniem praw, integracja społeczna przestaje zależeć od jednoczących postaw religijnych, a zaczyna zależeć od porozumień uzyskiwanych za pomocą racjonalnych racji, czyli dyskursów! (J. Habermas) - są one podstawą integracji społecznej - to, że się potrafimy porozumieć między sobą za pomocą argumentów - rozważając różne punkty widzenia i kierując się zasadą: jedyną siłą jaką się będziemy posługiwać będzie siła argumentu. Współczesne społeczeństwo i jego integracja w sposób bezpośredni zależą od dyskursu (ład społeczny, sprawiedliwość). Paradygmatyczny punkt widzenia, do którego musimy się odnieść. W ramach demokracji liberalnej bardzo istotny. Debaty publiczne powinny być przeprowadzane w sposób możliwie bezstronny, z uwzględnieniem różnych punktów widzenia i interesów i aby były nastawione na interes powszechny a nie partykularny, że jedno środowisko zyskuje krzywdząc inne lub prowadząc do strat innego środowiska (mowa o pewny ideale - normatywnym charakterze tej teorii). Ten punkt widzenia wiąże się z ideą demokracji deliberatywnej, która polega na komunikowaniu i racjonalnym rozważaniu odmiennych stanowisk, mająca charakter proceduralny - nastawia się na spełnianie pewnych reguł i zasad. Ten punkt widzenia prowadzi do innego spojrzenia na kwestię suwerenności - społeczeństwo jest suwerenem, jeżeli próbuje dostosować się do tych założeń, "wybija się na niepodległość", gdy dba o te zasady i jednocześnie patrzy władzy na ręce i "dokonuje oblężenia" władzy - cały czas mówi: sprawdzam. Prawa człowieka są tutaj łącznikiem pomiędzy kwestią suwerenności społeczeństwa i kwestią praw człowieka - w debatach uczestniczą ludzie, którzy czynią publiczny użytek ze swojego rozumu. Sfera publiczna ma być wolna od panowania i relacji panowania (wszelakiego - presji ekonomicznych, psychologicznych, fizycznych). W założeniu idealnym mamy być w tej strefie wolni od nacisku. Właściwie jest to koncepcja utopijna, jest to w pewnym stopniu oderwane od rzeczywistości, ale kontrfaktycznie słuszne - jest to normatywne wskazanie. To, że trudno te zasady zrealizować, nie oznacza to, że tracą one ważność. Dzięki temu, że zasady te zostały sformalizowane można porównywać je z rzeczywistością i krytykować ją. Cała istota tego rozumowania polega na tym, że należy wskazać tutaj zasady kontrfaktyczne.
(…)
…
Ujęzykowienie sacrum - w toku procesu modernizacji (wg. Habermasa). Polega to na zmianie zasady integracji społecznej. W społeczeństwach tradycyjnych integracja społeczna wspierała się na podstawach religijnie pojmowanego sacrum, czyli na przekonaniach związanych z określonymi systemami religijnymi. Modernizacja w warstwie publicznej, a zwłaszcza w tych sporach, które odnoszą się do stanowienia…
… na to co jest i co powinno być? Habermas twierdzi, że tak, bo inaczej stajemy się bezkrytyczni. Według Habermasa ideał ten wyrasta z tradycji i kultury europejskiej przejście od społeczeństw tradycyjnych do współczesnych. Ten ideał nie jest tylko ideałem, ale ma już swoje liczne realizacje, może niepełne, nietrwałe w realnej rzeczywistości. Np. system parlamentarny, istnienie Trybunału Konstytucyjnego - namiastka dążenia w stronę ideału…
…, jest uporządkowany, czyli trzeba zwrócić uwagę na reguły i zasady tego porządku. Reguły są anonimowe, ponadjednostkowe, nie są takiego charakteru, żeby były stosowane przez kogokolwiek, przypominają reguły gramatyczne, ale nimi nie są, dlatego, że mają zupełnie inny charakter. Reguły dyskursu ograniczają i kontrolują dyskurs. Kluczowy termin słowa - rzadkość - reguły dyskursu odnoszą się do zjawiska…
…. Suwerenność - bezwzględny autorytet władcy, arbitralne stanowienie praw przez władcę, który narzuca porządek prawny i wiąże się z systemem zakazów. Główna metoda kontrola zachowań - formułowanie zakazów, czego nie wolno. Realizacja władzy suwerennej ma charakter akcyjny - może być jego obrazem lub metaforą - nagła niespodziewana i brutalna kontrola jakiejś instytucji. 2. Panoptykon (Nadzorować i karać…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)