To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Podstawowe elementy definiujące pole zniekształceń odwzorowawczych to:
1. Elementarna skala liniowa
Jest to stosunek różnicowego przyrostu długości na płaszczyźnie odwzorowawczej do
odpowiadającego przyrostu długości łuku na elipsoidzie.
m = dso / dse
Dla wszystkich odwzorowań wiernokątnych parametr ten jest dla danego punktu
wielkością stałą nie zależną od kierunku. Alternatywnym parametrem jest elementarne
zniekształcenie liniowe.
σ = m-1
Jeżeli chcemy uzyskać wynik w cm/km należy przemnożyć przez 10-5.
Izolinie mają przebieg w przybliżeniu równoległy do południka środkowego. Wzdłuż
południka środkowego zniekształcenie wynosi -70cm/km, a wynika to z przyjętej w tym
południku skali mo= 0,9993. W miarę oddalania się od południka środkowego przyrost
zniekształcenia powiększa się w przybliżeniu proporcjonalnie do kwadratu odległości,
osiągając ekstremalnie w obszarze Polski wartość ok.91cm/km.
2. Konwergencja – jest to zbieżność południków lub zbieżność osi odciętych pary
wzajemnie odwzorowanych układów współrzędnych. γ jest to kąt pomiędzy
odwzorowaną osią układu pierwotnego a osią układu wtórnego mierzony zgodnie z
ruchem wskazówek zegara.
Podobnie jak elementarna skala liniowa konwergencja jest parametrem
charakterystycznym dla każdego punktu płaszczyzny odwzorowawczej charakteryzuje
lokalne skręcenia pola zniekształceń.
I.
Przeliczania współrzędnych punktów osnów szczegółowych, pomiędzy układem
współrzędnych 2000 i układem 1965 (lub lokalnym ukł. współrz.), wykonuje się
według ściśle ustalonych procedur obliczeniowych określonej sekwencji
przeliczeń.
1. z układu 2000 na 1965 (lub lokalny):
(x,y)2000 [1-] (B,L)GRS80 [2-] (B,L)KRASOWSKI [3-] (x,y)quasi-stereograficzne, GK [4]
(x,y)1965 lub lok
[1-] – przeliczenie przy użyciu formuł matematycznych odwzorowania G-K.
[2-] – przeliczenie współrzędnych geodezyjnych B, L w układzie odniesienia EUREF’89 na
elipsoidzie GRS-80 na współrzędne geodezyjne B, L w układzie odniesienia 1942 na elipsoidzie
Krakowskiego.
[3-] – przeliczenie przy użyciu formuł matematycznych odwzorowania quasistereograficznego 1965 dla stref I, II, III i IV lub G-K dla strefy V, lub odwzorowania lokalnego
układu współrzędnych.
[4-] – transformacja przez podobieństwo z usunięcie odchyłek na punktach łącznych metodą
Hausbrandta.
2. Z układu 1965 (lub ukł. lokalnego) na 2000
(x,y)1965 lub lok [1-] (B,L)KRASOWSKI [2-] (B,L)GRS-80 [3-] (x,y)G-K [4-]
(x,y)2000
[1-] – przeliczenie przy użyciu formuł matematycznych odwzorowania quasistereograficznego 1965 dla stref I, II, III i IV lub G-K dla strefy V, lub odwzorowania
lokalnego układu współrzędnych.
[2-] – przeliczenie współrzędnych geodezyjnych B, L w układzie odniesienia 1942 na
elipsoidzie Krasowskiego na współrzędne geodezyjne B, L w układzie odniesienia EUREF89 na elipsoidzie GRS-80
[3-] – przeliczenie przy użyciu formuł matematycznych odwzorowania G-K
[4-] – transformacja przez podobieństwo z usunięciem odchyłek na punktach łączących
metodą Hausbrandta.
II.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)