"Towary kulturowe"
1.Spojrzmy zatem na telewizję jako na modelowy przykład przemysłu kultury. John Fiske poddał
analizie produkjcę i dystrybucję jej towarow, czy też tekstow, w ramach dwoch istniejących rownolegle
gospodarek, ktore nazwiemy finansową (odpowiedzialną za obrot majątkiem w podstystemach) i
kulturową (odpowiadającą za rozpowszechnianie znaczeń i dostarczanie przyjemności).
W studiu powstaje program, ktory jest towarem. Aby osiągnąć zysk, studia sprzedają go
dystrybutorom-sieciom telewizyjnym i kablowym. Jest to typowa wymiana finansowa
charakterystyczna dla wszystkich towarow. Jednak na tym rzecz się nie kończy, gdyż program
telewizyjny czy towar kulturowy nie wykazują podobieństw do towarow materialnych, jak kuchenka
mikrofalowa czy para dżinsow.Ekonomiczna funkcja takiego programu nie kończy się wraz z jego
sprzedażą, ponieważ w chwili, gdy podlega on komsumpcji, sam zmienia się w producenta, ktory
wytwarza odbiorcow sprzedawanych poźniej reklamodawcom.
Według powszechnego poglądu najistotniejszym produktem przemysłu kultury jest właśnie
utowarowiony odbiorca, ktorego należy sprzedać reklamodawcom.
2.W społeczeństwie konsumpcyjnym każdy towar repreznetuje zarowno wartości kulturowe, jak i
funkcjonalne.
3.Towar kulturowy, aby zyskał znaczenie popularne musi spełniać wiele wzajemnie sprzecznych
potrzeb. Z jednej strony mamy centralizujące i ujednolicające wymagania gospodarki finansowej.
Wyokość zyskow zależy od tego , do jak dużej liczby konsumentow zdoła dotrzeć dany produkt oraz
od tego, ile razy da się go ponownie odtworzyć w ramach procesow działających wewnątrz farbyki
kultury.
4.Potrzeby kulturowe ludzi pozostają niejako w sprzeczności wobec tych sił, są bowiem stale
przeobrażającą się matrycą powiązań społecznych, ktora wykracza poza wszelkie kategorie,
niezależnie od tego, czy będą one związane z samym człowiekiem, klasą, płcią, rasą, czy jakąkolwiek
inną kategorią na stale zakorzenioną w porządku społecznym.
Relacje między czytelnikiem a tekstem powielają o odtwarzają stosunki społeczne, a więc władza, opor
i unikanie stanowią strukturalny element tych relacji.
Stuart Hall ujmuje to w następujący sposob: "Kultura polaryzuje się raczej wokoł
konfliktu"społeczeństwo kontra blok władzy", a nie "klasa przeciwko klasie". Zwłaszcza kultura
popularna organizuje się wokoł tej rywalizaji, siły popularne stają twarzą w twarz z blokiem władzy".
Takie założenie sprawia, że według Halla badania nad kulturą popularną powinno się zawsze
(…)
….), a każda z nich dysponuje pewnym wymiarem władzy.Pojęcie tego co
popularne , można rownież rozumieć w kontekście jego swoistej płynności. Poruszając się w obrębie
tych czy innych sojuszy kulturowych jedna osoba może w rożnorakich momentach wchodzić w relacje
społeczne z rożnymi, by nie powiedzieć przeciwstawnymi, grupami. Np., osoby, ktore oglądału serial
"All in the Family", zupełnie inaczej postrzegały apodyktycznego Archiego Bunkera, w zależności od
tego jak sytuowały siebie wewnątrz określonej formacji społecznej, a co za tym idzie, rownież
wewnątrz nawiązanych przez siebie sojuszy kulturowych. Znaczenia tej postaci wykazywały zdolność
do płynnego przemieszczania się. w zależności od tego, jak przebiegała oś klasy, płci i rasy, by
wskazać tylko te najbardziej oczywiste.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)