Tomasz More, Erazm z Rotterdamu

Nasza ocena:

3
Pobrań: 308
Wyświetleń: 1771
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Tomasz More, Erazm z Rotterdamu - strona 1 Tomasz More, Erazm z Rotterdamu - strona 2 Tomasz More, Erazm z Rotterdamu - strona 3

Fragment notatki:

Filozofia życia Chodzi o wypracowanie sztuki życia, które zapewni szlachetne postępowanie jednostki i harmonijne życie społeczne. Przedstawiciele są spoza Italii w wieku XVI. Erazm z Rotterdamu (1463 - 1536). Był długo formalnie zakonnikiem, żył jednak poza, później otrzymał zwolnienie ze ślubów zakonnych. Przygotował przekład Nowego Testamentu, podróżował, studiował w Paryżu. Uważał, że powszechna literatura Pisma św. stanowi sposób dobrego życia. (Wtedy było to zakazane). Napisał „Pochwałę głupoty” - dedykował ją Tomaszowi Morowi. Jest to satyra na spory filozofów, bezużyteczne dysputy filozoficzne. Napisał też „Podręcznik żołnierza Chrystusowego” do wszystkich chrześcijan. Wysunął on ideę nowej filozofii, którą nazwał filozofia Chrystusa - osobowy wzór cnót (a nie etyka). Próbował syntetyzować renesansowy humanizm z chrześcijańską moralnością, która musi być wolna od średniowiecznych przepisów i ascezy. Moralność przeciwstawiał praktykom religijnym, obrzędom. (Zbliżał się do protestantyzmu, choć nie był nim). Prawdziwie wierzący jest ten, kto postępuje dobrze, moralnie, a nie według przepisów, obrzędów. Pisał podręczniki moralności. Wiedza (jak u Sokratesa) daje postępowanie moralne. Erazm sprowadził chrześcijaństwo do zbioru zasad moralnych. W człowieku są: rozum i uczucia (namiętności). Erazm stanął po stronie uczuć. Gdy panowała natura był wiek złoty, teraz ludzie są skrępowani przez naukę... Najszczęśliwsi są ci, którzy nie mieli styku z nauką.
Krytyka cywilizacji. Z drugiej strony mówił, że trzeba wiedzieć, co jest cnotą. Naturę więc trzeba uzupełnić nauką. Głosił ideał władcy rozumnego, przeciwstawnemu tyranowi. Duch musi panować nad ciałem. Są więc dwie wizje człowieka. Nie przystąpił nigdy do Lutra, ale też nie był przeciw. Zachował neutrealność. Przeciwstawił się Lutrowi w sprawie wolnej woli, także o łasce inaczej myślał. W ostatnich latach chciał kompromisu luteranizmu i ortodoksji: „O miłej zgodzie w Kościele”. Filozofia renesansowa nie dała żadnych systemów, raczej dawała modele życia, pewne wskazówki etyczne etc.
Tomasz More/Morus (1478 - 1535). Zaprzyjaźniony z Erazmem, pracował w dyplomacji - podróżował. Napisał w czasie podróży „Utopię” - ukazała się w 1516 r. po łacinie. Został kanclerzem Henryka VIII; za odmowę uznania króla głową Kościoła był uwięziony i ścięty - został świętym. „Utopia” - to relacja portugalskiego żeglarza, który wylądował na nieznanej wyspie - Utopii. Podaje krytyce ustroje w Europie, mówi o nierówności społeczeństwa (przez posiadanie własności - egolitaryzm) - bogaci i biedni. Najwyższą zasadą powinien być równomierny podział dóbr i jednakowa dostępność. Jest on więc zaliczany do socjalistów utopijnych. Egalitaryzm rozciąga na kulturę (powszechność nauki, twórczości artystycznej). Ceni on wiedzę przyrodniczą pozwalającą na prognozy i filologiczną (udostępnia lit. starożytną). Ogranicza scholastykę i dialektykę. Ten egalitaryzm odniósł do religii. Wystąpił przeciwko ateizmowi, a zwłaszcza negacji nieśmiertelności duszy. Głosił równouprawnienie wszystkich religii. Odciął się od stoickiego ideału życia, wypełniając hasło „życia wg natury” treściami epikurejskimi (tzw. błogie zadowolenie, radość życia). Nadał hedonizmowi sankcję religijną - radość ziemską wiązał z radością wieczną.


(…)

… się zapewnić człowiekowi wewnętrzny spokój przez nieangażowanie się w spory światopoglądowe, teologiczne i filozoficzne. Za najwyższe dobro uważał ataraksję tzn. powstrzymywanie się od sądu. Wiedza i rozum są źródłem niedoli, powodują niepewność a nawet prowadzą do obłędu i rozpaczy. Gwarancją szczęścia i dobroci są potrzeby naturalne. Podkreślał naturalne odczucia, byle zachować umiarkowanie. Postulował akceptowanie wszystkich obyczajów i praw, które zapewniają bezpieczeństwo (trzymać się obyczajów).
„Próby” pierwsze dzieło napisane w języku francuskim; jest wieloznaczne, można je różnie interpretować. Mają one formę eseju. Ich główna teza: człowiek niczego nie jest do końca pewien. Motywy do napisania prób:
różnorodność ludzkich mniemań
względność ludzkiej mądrości i niewiedzy
namiętność - forma ludzkiego…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz