To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Teoria suwerenności monarchy.
Wywodzą one źródło władzy państwowej od Boga i uznają monarchę za jej podmiot. Przyznają mu boskie pochodzenie (np. w starożytnym Egipcie) lub głoszą, że rządzi z bożej łaski (np. teorie średniowieczne). Monarcha ucieleśniał tu władzę państwową. Stanowił on prawo, lecz zgodnie z zasadą „ princeps legibus solutus” nie był nim związany.
Teoria suwerenności narodu. Ukształtowały się w XIX w. we Włoszech podczas walki o zjednoczenie Italii (Mancini, Mazzini). Głosiły, że państwa powinny być tworzone na zasadzie narodowej. Naród jest wówczas źródłem władzy w nim i państwo wypełnia jego wolę. Naród ma prawo do posiadania własnej państwowości i do wyboru formy rządów. W ujęciu tym to naród, a nie państwo jest podmiotem prawa międzynarodowego. Dostrzegano przy tym, że nie zawsze naród tworzy państwo, a ponadto pojawiły się problemy z określeniem pojęcia narodu. G. Jellinek skonstruował wobec tego dwa pojęcia narodu: naród kulturalny (Kulturnation)- cechy obiektywne: kultura, obyczaje, sztuka, pochodzenie, rasa i naród państwowy (Staatsnation) - cechy subiektywne - świadomość odrębności grupowej, poczucie tradycji, udział w podejmowaniu decyzji. Ideałem według niego jest pokrycie się obu tych pojęć w jednym państwie. Inni dostrzegali, że tylko część ludności w danym państwie jest podmiotem państwowotwórczym i tylko ją uważali za naród. Pojawiły się też swoiste koncepcje metafizyczne traktujące naród nie jako sumę „jednostek zamieszkujących dane państwo", nie jako „pokolenie aktualnie żyjące", ale uznające za naród „również przeszłe i przyszłe pokolenia"'.
Teoria suwerenności ludu.
Powstały w reakcji na wszechwładzę monarchy. Utrzymano w nich bez zmiany samo pojęcie suwerenności jako władzy najwyższej i nieograniczonej, zmieniono jednak jej podmiot, z monarchy na lud. Lud - suweren tworzy, więc równocześnie prawo będące wyrazem woli powszechnej. Władza ludu jest niezbywalna (nieprzenoszalna na inny podmiot) i niepodzielna. Lud jest podmiotem władzy także i wtedy, gdy w jej realizacji posługuje się organami państwowymi. Lud będąc podmiotem władzy jest jednak równocześnie jej przedmiotem, gdyż w jego skład wchodzą jednostki władzy tej podległe. To, że lud sprawuje władzę zapewnia tożsamość woli ludu i woli państwa oraz stanowi gwarancję wolności od ucisku. Prawa jednostki wyznaczają w tym ujęciu granice władzy państwowej, a ich naruszenie uzasadnia wystąpienie przeciw tej władzy.
Teoria suwerenności państwa.
Powstały jako reakcja na idee rewolucji 1789 r. i teorie suwerenności ludu. Głosiły, że jedynym i absolutnym suwerenem jest państwo. Według G. Hegla atrybuty suwerena-państwa powinny przysługiwać monarsze. Później zmodyfikowano tą tezę i zaczęto rozwijać teorię osobowości prawnej państwa. To ono miało być nosicielem suwerenności, a monarcha - w myśl poglądów
(…)
… i najbardziej zaangażowaną uznał klasę robotniczą i sformułował zasadę dyktatury proletariatu. Nie oznaczała ona zmiany podmiotu władzy państwowej, gdyż dyktatura proletariatu miała się opierać na sojuszu z pozostałymi klasami i warstwami należącymi do ludu pracującego.
…
…, jak i autorytarnych.
W innym kierunku podążali ci zwolennicy teorii suwerenności państwa (np. A. Esmein, C. de Malberg), którzy łączyli ją z suwerennością ludu, czy też z suwerennością narodu. Widząc więzy łączące państwo i lud (naród), uznawali państwo za prawną personifikację ludu (narodu), a lud (naród) za realny substrat państwa.
Teoria suwerenności prawa.
Prawo według niej nie ma swoich źródeł w innym zjawisku…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)