To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
3. Suwerenność ludu, suwerenność narodu, suwerenność społeczeństwa obywatelskiego
Suwerenność społeczeństwa obywatelskiego - to społeczeństwo jest źródłem władzy publicznej, jedyną racjonalną legitymacją władzy publicznej jest fakt, że została wyłoniona na podstawie ujawnionej woli suwerena. Wykonuje więc mandat w jego imieniu i z jego woli i posiadając konieczną dla wykonywania swych funkcji autonomię ( np. w sferze ustawodawczej czy wykonawczej ), winna realizować swą działalność kierując się dobrem społeczeństwa.
Zasada suwerenności społeczeństwa obywatelskiego czerpie swe korzenie z klasycznej idei „suwerenności ludu” - jako suwerenność społeczeństwa składającego się z jednostek równych wobec prawa i z równymi prawami politycznymi. A także idei „suwerenności narodu”.
Historyczne rozumienie suwerenności ludu i suwerenności narodu
Wiek XVI - dwa prądy intelektualne kwestionujące bezpośrednie pochodzenie władzy monarszej od Boga, tzn. kwestionujące zasady suwerenności monarchy.
Nauka Kościoła Katolickiego - tylko władza papieska pochodzi bezpośrednio od Boga, zaś władza królewska tylko pośrednio, bezpośrednio natomiast od ludu
Pisarze zwani „monarchomachami” - władza monarchy pochodzi od ludu, prawo ludu do usunięcia monarchy, gdy przekracza dane mu przez lud uprawnienia lub zasady sprawowania władzy
Średniowiecze - w niektórych komunach włoskich instytucje władzy opierały się na uznaniu zasady suwerenności ludu. Idea ta wyrażona w dziele Marsyliusza z Padwy, żyjącego na przełomie XIII i XIV w., wg którego państwa powstają z woli ludzkiej, a źródłem władzy jest lud, który może działać bezpośrednio lub przez reprezentantów.
Teoria umowy społecznej Tomasza Hobbesa i Johna Locke'a - źródłem zorganizowanego społeczeństwa i władzy państwowej jest wola członków społeczeństwa (godzi w teorię suwerennej władzy monarchy próbując zracjonalizować zagadnienie pochodzenia władzy państwowej i jej funkcji, a także struktury).
Jan Jakub-Rousseau - idea suwerenności ludu - inspiracja Wielkiej Rewolucji Francuskiej - suwerenna władza ludu jest niezbywalna i niepodzielna. Odrzucił zasadę podziału władzy uważając, że głównym zadaniem ludu-suwerena jest uchwalanie ustaw będących aktami prawnymi woli powszechnej. Nie ma mowy o równorzędności legislatywy i egzekutywy, która jest tylko „agentem ludu-suwerena tworzącego prawa przez wyrażenie woli powszechnej”. Zasadę suwerenności ludu uznał za fundament prawowitego systemu rządzenia.
Konstytucja z 1793 - jakobińska - suwerenność przysługuje ludowi realnemu, a każdy obywatel posiada jak gdyby cząstkę owej suwerenności Głosowanie jest prawem indywidualnym każdego obywatela, a równość wszystkich członków społeczeństwa powoduje, że społeczeństwo składa się z obywateli. Pojęcie obywatela ma sens jedynie w społeczeństwie ludzi równych.
(…)
… suwerenność narodu jako bytu ogólnego, odrębnego od wspólnoty członków społeczeństwa. Z idei suwerenności narodu wynika jasny model demokracji pośredniej, podczas gdy idea suwerenności ludu zdaje się preferować demokrację bezpośrednią.
Lud - grupa jednostek, które są bezpośrednio zdolne do decydowania. Jest ukonstytuowany konkretnie z wszystkich obywateli. Może bezpośrednio przejawiać swoją wolę…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)