To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Technologie stosowane przy zakładaniu poziomych osnów szczegółowych
Pojęcie triangulacji obejmuje zarówno technikę zakładania geodezyjnych osnów
poziomych jak i konstrukcje sieci. Zasadnicza idea triangulacji polega na określeniu
wzajemnego położenia odległości od siebie punktów będących wierzchołkami trójkątów na
podstawie pomiarów kątowych oraz pomierzonego boku wyjściowego tzw. bazy.
Wcięcia możemy podzielić na :
wcięcie w przód (pojedyncze lub wielokrotne),
wcięcie wstecz (do trzech punktów lub wielokrotne),
wcięcie kombinowane.
Do podstawowych elementów konstrukcyjnych sieci triangulacyjnych należą:
pojedynczy trójkąt,
czworobok geodezyjny,
układ centralny.
Sieci triangulacyjne dla dużych obszarów zakłada się w postaci odpowiednio rozległej
sieci powierzchniowej. Składa się ona z przylegających w przybliżeniu równobocznych
trójkątów tworzących pokrywające się kolejno układy centralne.
Sieci triangulacyjne dla wąskich, rozciągniętych w pewnym kierunku obszarów zakłada się w
postaci:
łańcuchów trójkątów,
łańcuch czworoboków geodezyjnych,
łańcuch układów centralnych.
Łańcuchy triangulacyjne – prowadzone wzdłuż granic i w określonych odległościach
wewnątrz poszczególnych państw stanowiły osnowy najwyższej dokładności, do których
nawiązywano sieci triangulacyjne klas niższych. Tak zbudowana jest polska sieć
astronomiczno-geodezyjna złożona w przeważającej części z łańcuchów układów
centralnych o przebiegu południkowo-równoleżnikowym przecinających się w określonych
miejscach, w których wykonywane są dodatkowe obserwacje astronomiczno – geodezyjne i
grawimetryczne.
Sieci liniowe trilateracja – jeśli w konstrukcjach triangulacyjnych zamiast kątów w
trójkątach, pomierzone zostaną długości ich boków, to sieci te oraz technologia ich
zakładania nazywa się trilateracją. Sieci trilateracji zaczęto realizować po wprowadzeniu do
pomiarów geodezyjnych dokładnych dalmierzy elektromagnetycznych. Trilateracja podobnie
jak triangulacja może być stosowana do wyznaczania położenia punktów pojedynczych –
metoda wcięcia liniowego pojedynczego lub wielokrotnego lub niewielkich grup punktów.
Sieci kątowo – liniowe – jeżeli w omawianych dotychczas konstrukcjach pomierzone są
zarówno kąty jak i długości wszystkich lub pewnej ilości boków to sieć nazywamy siecią
kątowo-liniową, i należą tu:
sieci triangulacyjne, w których nie dokonano pomiarów pewnych kątów, ale za to
pomierzono długość pewnej liczby boków,
sieci poligonowo- triangulacyjne składające się z ciągów poligonowych dwustronnie
nawiązanych usztywnionych przez pomiar elementów liniowych i kątowych do punktów
wyższej klasy,
klasyczne sieci poligonowe,
wzmocnione sieci poligonowe zbudowane z ciągów o odpowiedniej długości i
odpowiedniej liczbie boków w poszczególnych ciągach, na których zostały dokonane liniowe
i kątowe nawiązania do sieci wyższej klasy oraz powiązania w/w obserwacjami
wyznaczanych punktów sieci między sobą.
Obliczenie sieci poligonowych można przeprowadzić:
metodą przybliżoną – najpierw
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)