To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pozioma osnowa pomiarowa stanowi zagęszczenie osnowy podstawowej i szczegółowej.
Stanowią ją :
ciągi sytuacyjne
związki liniowe ( konstrukcje geometryczne, w których mierzone są tylko długości )
linie pomiarowe
aerotriangulacja
wcięcia kątowe, kątowo-liniowe, liniowe
Osnowa pomiarowa pozwala zdjąć szczegóły sytuacyjne jak najdokładniej, najprościej i
najwygodniej; tak, więc ciągi sytuacyjne zakładamy jak najbliżej mierzonych szczegółów.
Ma ona na celu:
- oparcie pomiarów sytuacyjnych i rzeźby terenu
- wyznaczenie projektów na gruncie
- wykonywania pomiarów realizacyjnych przy obsłudze inwestycji
- badania i określania przemieszczeń lub odkształceń obiektów budowlanych i podłoża
gruntowego.
Punkty osnowy pomiarowej wyznacza się ze średnim błędem położenia nie większym od
0,20m a dla terenów rolnych i leśnych 0,50 m. Metody wyznaczania :
- ciągami sytuacyjnymi ( poligonizacji )
- aerotriangulacją
- wcięciami kątowymi, liniowymi i kątowo - liniowymi
- innymi konstrukcjami geometrycznymi, w zależności od możliwości technicznych
- liniami pomiarowymi
- sieci modularnych
Ciągi sytuacyjne - to ciągi poligonowe oparte bezpośrednio lub pośrednio na punktach
osnowy geodezyjnej. Dzieli się na 2 rzędy :
-- I rzędu - wsparte bezpośrednio na punktach osnowy geodezyjnej
-- II rzędu - wsparte częściowo lub całkowicie na ciągach sytuacyjnych I rzędu .
Zasady projektowania
możliwość dowiązania do punktów osnowy geodezyjnej
możliwie jak najbliżej szczegółów sytuacyjnych będących celem pomiaru
możliwość podparcia na nich linii pomiarowych
zachowanie ogólnych warunków geometrycznych tj. długość pomiaru boków, stosunek
długości.
Lokalizacja punktów ciągów sytuacyjnych powinna spełniać następujące warunki:
- zachowanie bezpośredniej widoczności na sąsiednie punkty,
- dogodność pomiaru w terenie, po którym przebiega linia łącząca sąsiednie punkty
- długości boków powinny mieścić się w granicach od 50 do 350 m, przy czym stosunek
boków
przyległych nie powinien być mniejszy niż 1: 4,
- możliwie maksymalną nienaruszalność znaków.
Stabilizacja punktów osnowy pomiarowej
na terenach wiejskich - rurki i bolce żelazne dł. 30-40 cm
na terenach zabudowanych - rurki drenarskie lub butelki
Boki osnowy należy mierzyć dwukrotnie; do wyników pomiarów wprowadza się poprawki
ze względu na pochylenie terenu, odwzorowanie, temperaturę i długość przymiaru. Długość
ciągów sytuacyjnych nie powinna być 2 km ( tereny rolne d= l
/ 3000. Kąty mierzymy teodolitem o dokładności odczytu 30 ” ( dla terenu kat. A, B ) i 1’ (
kat. C, D )
Linie pomiarowe to linie oparte na punktach o znanym położeniu, czyli o znanych
współrzędnych, linie służące do pomiaru szczegółów terenowych II i III grupy
dokładnościowej metodą domiarów prostokątnych mogą być oparte na punktach
sytuacyjnych I grupy dokładnościowej, jednoznacznie zidentyfikowanych w terenie i na
mapie lub na zdjęciu fotogrametrycznym.
Zaleca się zakładanie linii pomiarowych zamiast ciągów sytuacyjnych, można stosować trzy
rzędy linii pomiarowych
linie pomiarowe I - go rzędu oparte na punktach lub bokach ciągów poligonowych lub
sytuacyjnych
linie niższych rzędów oparte są na bezpośrednio wyższym rzędzie, np. linia pomiarowa
oparta o punkt triangulacyjny i punkt posiłkowy leżący na linii II - go rzędu, będzie linią
trzeciego rzędu
Linie pomiarowe można przy pomiarze szczegółów przedłużyć, nie więcej niż 1/3 długości
całej linii i nie więcej niż 100 m. Odcinek przedłużamy za pomocą teodolitu gdy przekroczy
on 20m. Linie pomiarowe mierzymy dwukrotnie tam i z powrotem, odczytując po drodze
punkty posiłkowe. Różnica dwukrotnego pomiaru linii pomiarowej nie powinna być niż L /
1300
Związek liniowy - to niezależna osnowa pomiarowa założona z linii tworzących układ, który
można nanieść na plan i skontrolować. Głównie w postaci linii pomiarowej, czworoboku (
pomierzone boki i przekątne ), trójkąt ( pomierzone boki i przekątne ).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)